Genieten, toch?

Om het weekend eens lekker in te luiden hebben we, vanuit het fiets vriendenclubje, een High Beer avond geregeld. In Vessem. Op een of ander terras.

Achteraf gezien, ken ik dit terrasje wel, Kom hier al sinds jaar en dag voorbij gefietst tijdens een van de vele traingstochtjes. Maar nooit heb ik verwacht  er zelf te zitten. Dat is tegen mijn principes, als ik train. Maar nu zit ik er en het bier smaakte goed net als de hapjes overigens. Het bier smaakte me zo goed, dat ik er de volgende ochtend geweldige spijt van had. Misselijk, duizelig, koppijn..... ik vroeg me af, of ik dit alles ook gehad zou hebben wanneer ik níet aan de hormoonkuur zou zijn geweest. Het kan ook de leeftijd zijn natuurlijk, hoewel ik er op de bewuste avond zelf, niets van gemerkt heb. Dan ben ik weer 30, of daaromtrent. En, ik weet, bier is niet goed voor me nu, wel lekker. Niet om me te bezatten, die tijd heb ik achter me. Nee, tegenwoordig drink ik bier om er van te genieten. En ik geniet er veel van. Teveel zelfs. 

Gelukkig hadden we, Anja en ik,  zaterdagochtend niks op de planning staan. Zaterdagmiddag wel,

Dan is mijn broer(tje) 50 geworden. 50 jaar! Wat een broekie eigenlijk nog. Het feestje werd in een Moluks centrum gegeven en het eten was voortreffelijk (Angelique!)! Ik heb er toch wel mooie foto's gemaakt. Toch wel omdat ik niet zeker wist of de accu van het toestel het zou volhouden, want ik heb de flits veelvuldig gebruikt. Nu de foto's nog op cd zetten en ze kunnen bekeken worden Peter en Angelique! :)

Dat waren 2 feestdagen, eigenlijk. Achteraf gezien, heb ik er niet zoveel van genoten als ik eigenlijk zou willen.

Het besef dat ik prostaatkanker heb, dat ik een behandeling krijg die palliatief wordt genoemd, dat ik hiervoor een hormoonkuur onderga en vanaf volgende week 6 chemo behandelingen krijg, dat besef doet mij niet geheel beseffen dat ik aan het feestvieren moet denken. Ik heb er wel zin in, maar kan de zin erin niet krijgen. Tis alsof je een koers aan het rijden bent, maar de kilometers willen maar niet vlotten. Of je ben een spits en de doelpunten willen maar niet vallen.

Ik laat het maar over me heengaan. Net als morgen. Morgen heb ik een gesprek met oncologie. Dan wordt uiteengezet wat er zoal gaat gebeuren, het komende half jaar.

Ik heb het boekje Leef! van Laura Maaskant binnen. Ga het lezen en misschien kan ik er wat levenswijsheid voor mezelf uit halen. Hoewel Laura heel jong is, zijn mensen op hun eind  heel wijs. Net als ik dus. Maar ik ben dan ook altijd al wijs geweest. Van jongs af aan. Niet dat men mij begreep, maar dat is ook weer te begrijpen. Nu is het niet slim om dat van mezelf te zeggen, maar ik ben intelligent genoeg om alle opmerkingen neer te sabelen. Desnoods met gepast geweld. Hoewel ook dat niet goed voor me is, want daar heb ik testosteron voor nodig en laat nou net die hormoonkuur er voor zorgen dat de testosteron aanmaak uitgeschakeld wordt. Daar ga je dan met je gepast geweld.

Nee, ik ben juist heel mak geworden, krijg een buik(je) en iedereen doet net of ik al een eind op weg ben om dood te zijn. Voor jullie geldt: Je snapt er niks van! Ik ben er en blijf voorlopig nog genieten! uhh....op míjn manier dan :p