Whatever it takes!

Goed, het is nu zo'n 2,5 maand geleden dat ik de diagnose 'prostaatkanker kreeg en deze heb ik zien uitgroeien (de woordkeuze is toevallig :P) naar 'prostaatkanker met uitzaaiing'.' Er is een woord voor uitzaaiing: Metastasen, maar ik vind uitzaaiing mooier. Punt.

Ik denk, dat ik de ontkenningsfase achter de rug heb. De periode waarin ik maar niet wil beseffen dat ik een tumor in mijn prostaat heb. Nu de hormoonkuur gestart is en vanaf volgende week een reeks chemo behandelingen van start gaan, komt meer en meer het besef dát ik een tumor in mijn prostaat heb mét uitzaaiing in het bot. Voor zover ik weet betreft het één uitzaaiing in het schaambeen.

Is er dan ook een voordeel? Jawel hoor. Ik sta namelijk onder kontrole en iemand die 'gezond'  is niet.

Hoe dan ook, ik zit in een palliatieve behandeling en dat wil je niet. Want dat betekent dat de levensverwachting binnen een onbepaalde tijd, bepaald is. Dat geldt voor iedereen eigenlijk wel, maar in mijn geval is onbepaalde tijd korter dan de onbepaalde tijd van iemand die géén uitgezaaide prostaatkanker heeft.

Maar nu heb ik de tumor in mijn prostaat geaccepteerd. Hij zit er nu eenmaal, net als die uitzaaiing in het schaambeen. Ga ik hem te lijf? Jazeker wel. met alles wat de medische wetenschap in het magazijn heeft liggen. En dat is, alweer in mijn geval: Hormoonkuur, Chemo, Bestraling, een combinatie van...., en wat er nog meer ontwikkeld gaat worden. Ik ga met open vizier de arena in en ik pas me aan de omstandigheden aan waar en wanneer het nodig is. De survivor is niet per definitie de fitste, maar degene die zich weet aan te passen. En daar doe ik het mee :)