donderdag 30 juli 2015

Leef je leven!

Leef nu!
Ja, ik heb een mooie lieve vrouw (Anja) en 2 evenzo mooie en lieve zonen (Danny & Mike) en direkt aan ons Mike verbonden: de mooie en lieve Simone.
Plus..... ik heb prostaatkanker in uitgezaaide vorm. Ziehier, mijn huidige direkte leefomgeving.

Gevoel speelt in mijn direkte leefomgeving een belangrijke rol in onder andere Hoe ga je om met elkaar, Hoe uit je je.

De laatste tijd, echter, heb ik het gevoel gekregen dat, sinds de prostaatkanker ertussen is gekomen (jawel, ertussen, niet erbij), er iets veranderd is.
Was het eerst: 'het gezin en ik', nu is het 'het gezin, de kanker en ik'. In die volgorde. Het kan ook andersom maar mijn gevoel geeft de voorkeur aan de volgorde:  'gezin, kanker en ik'.

Mijn gezin wil mij ten allen tijde bijstaan, daar ligt het niet aan. Maar kan en wil ik hun belasten met alles wat ik doormaak? Ik zeg, grotendeels, nee.
Ja, je kunt wel wat vertellen wat je doormaakt maar als het gaat om details...... daar heb je de 'lotgenoten'  voor. Ook alweer zoiets, lotgenoten. Dit klinkt als 'wij willen niet maar moeten wel'. En daar zit een kern van waarheid in. De kanker is niet iets waar je voor gekozen hebt, de kanker heeft je overvallen en in gijzeling genomen.

De grote vraag is of je de gijzeling gaat overleven, In mijn specifiek geval, wordt mij altijd verteld dat de meesten niet sterven door de gijzeling maar tijdens de gijzeling. Ammehoela! Wie zegt dat je gestorven zou zijn wanneer je niet gegijzeld bent? Je bent dan weliswaar niet dóór de gijzeling gestorven maar misschien wel ten gevolge van de gijzeling. En sterven is sterven, dat doe je alléén in al je eenzaamheid. Ga maar na, de 1e keer dat je ergens naartoe gaat, wordt je door iedereen uitgezwaaid en er wordt van alles toegeroepen om je het gevoel (daar heb je 'm weer) te geven dat de trip goed gaat verlopen.

Uiteindelijk, ben jij diegene die alleen die trap op moet gaan. Jij bent diegene die op reis gaat. En nu zíjn er mensen die níet op reis gaan (althans, er zijn geen plannen). Er zijn mensen die snel en/of onverwacht op reis gaan en... er zijn van die mensen die op reis gaan, maar niet weten wanneer. Dat laatste type mens ben ik dus. Ik ga op reis  maar het zal een last minute boeking zijn, een sprintje naar de boot. Terug naar mijn direkte leefomgeving want ik dwaal af.

Nu is het zo, of het hoort in ieder geval zo te zijn, dat eenieder zijn/haar leven leidt. En iedereen ook, geeft daar een eigen invulling aan. Jij bepaalt wat erin thuishoort en wat niet.
Wanneer nu, in mijn geval weer, er 'iets' bijkomt, dan heeft dat zijn weerslag op alles en iedereen die er direkt mee te maken heeft. Door die tumor in mijn prostaat zie ik en merk ik, dat het leven gewoon zijn gangetje gaat. Het leven gaat door. Dat deed het al, alleen word ik mij daar meer en meer bewust van. En daarom ook besef ik, dat je je leven zo goed als het gaat probeert te leven. En hou daarbij ook andere levens in de gaten, want je kunt er zomaar mee verbonden zijn.

Leef je leven en vindt de balans tussen jezelf en de anderen. Dit moet gesneden koek zijn maar soms, soms is herhaling/bewustwording wenselijk :)


2 opmerkingen:

  1. Dag Frank, wij zagen elkaar vanmiddag in De Eik.
    Mijn blog vind je hier: mattdings.blogspot.com.
    Over PK gaat dit stukje bijvoorbeeld: http://mattdings.blogspot.nl/2013/08/is-het-glas-halfleeg-of-halfvol.html
    Groet,
    Matt D

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hou mijn leven ook maar in de gaten......want je bent er mee verbondën. Vanaf de dag dat wij geboren waren. Een verbintenis zo sterk, dat ze mij bijna als klein kleutertje ook naar zee moesten sturen waar jij als grote kleuter moest genezen van asthma zo erg was mijn heimwee naar jou. Maar het leven ging toen ook al door.....living apart together 💖💕💝💞 Onze zielen zijn aaneen gesmeed met de bedoeling om elkaar voort te trekken waar nodig..... 🎭 🎭

    BeantwoordenVerwijderen