Overleven

Soms, moet ik er over nadenken. Over dat overleven. Want WAT moet ik overleven?

Niet de kanker, of de tumor zo U wilt. Dat is gewoon de behandeling uitzitten. De chemo, de hormoonbehandeling, de prednison, de bestralingen.




Ja, ik word uitgelachen vanwege m'n dikke kop en mischien ook wel vanwege m'n dikke buik. Ik had het er laatst nog over, tijdens een van de zeldzame gesprekken met de oncologisch/urologisch verpleegkundige. Zeldzaam omdat ik er niet zo'n behoefte aan had.




Zij (ja, het is een vrouw) wijst de hormoonbehandeling als belangrijke veroorzaker aan. Per slot is mijn lijf testosteron gewoon en dat wordt nu vol gepropt met oestrogeen. Misschien dat ik nu ook eens migraine krijg  ga onzin uitkramen. Mijn lijf heeft al heel wat te verduren gehad hoor. Dus dat heb ik al overleefd, want ik ben er nog.




Volgens de arbo arts moet ik blij zijn dat ik prostaatkanker heb. Ja, ik begrijp hem  (het is een hij) wel hoor. Prostaatkanker is nu eenmaal gevoelig voor behandelingen waardoor dit type kanker goed te behandelen is. Beter dan bijvoorbeeld een alvleesklierkanker. Dan is het zo gebeurd met je.


Zo niet Prostaatkanker. Daar staat tegenover dat de kanker doodsoorzaak nummer 1 (geweest) is. Dus dat verhaaltje van 'De meeste mannen sterven MET prostaatkanker , niet AAN prostaatkanker'.  Dát verhaaltje dus, dáár veeg ik m'n kont mee af. Tis goed met jullie. HOE kán je dát zeggen terwijl prostaatkanker doodsoorzaak nummer 1 is? Om de goede moed erin te houden?




IEDERE oudere kerel krijgt gewoon prostaatkanker. Dat is een feit.  Misschien lopen er nu nog oude kereltjes met prostaatkanker aan z'n uhh..... prostaat.
Ennuhh ...... met oud bedoel ik ouder dan 40 jaar! Misschien bevinden die oude mannekes zich nog wel in een stadium waarop ze eigenlijk geholpen hadden moeten worden. Maar, ook hier komt een Kosten/Baten plaatje om de hoek kijken. Zijn de kosten hoger dan de baten? Jammer dan. Houdoe en bedankt voor uw komst! Leuk dat U er was! Doodgaan deed je toch al wel.

Gaan ze je wèl helpen? Ook dán geldt Jammer dan, maar je bent de lul. Waarschijnlijk zit je nog in het arbeidsproces dus hypotheek/lenningen/verzekeringen en weet ik wat nog meer kan je domweg vergeten!
Je bent dus altijd genaaid met die diagnose kanker.

Je omgeving zal in het begin welwillend en begripvol zijn, maar hoe langer je doorleeft, des te groter worden de vraagtekens op hun gezicht. Je ziet er immers goed uit?

Ja, Het overleven van 'n enge ziekte zit'm  meer in het overleven van het mogelijke onbegrip dat onherroepelijk gaat komen bij de ander in je sociale/zakelijke/priveleven.