Ik persoonlijk, ik ben er niet zo'n voorstander van. Doe mij maar dát, wat bewezen heeft te werken, als geneesmiddel. Dan maar gif in mijn lijfje gepompt. Ik krijg er zo wel gegarandeerd 1 jaar bij. Zie dat maar eens te halen met je wietolie, kurkuma, notenboer, medicijnman en weet ik wat nog meer voor 'oplossingen'.
Ook al is dat gif (zoals daar is chemo). 
Men zègt te kunnen genezen, men geeft heel makkelijk de schuld aan de chemo. Want dat is toch gif! Je moet wietolie gebruiken man! Of je likt wat aan die giftige kikker. Daar ga je nog van lachen ook! Dood ook, maar in ieder geval ga je dan lachend dood!
Ik ben er wel van overtuigd dat, datgene wat we hebben, dat dát te weinig getest is op werkzaamheid.
Er bestaat een protocol (googlen!) waarbij zowel een Chemobehandeling alsook een Hormoonbehandeling tegelijkertijd gestart wordt. Zo een behandeling heb ik dus. Bijkomend voordeel: Ik krijg er op deze manier zeker 1 jaar bij.
Vraag: Ben ik blij mee?
Antwoord: Ik denk van wel. Ik kan er pas melding over maken ná dat ene jaar.
Vraag: Wannéér ís dat jaar dan?
Antwoord: Dat is 1 jaar terugrekenen bij CRPC(googlen!). Wanneer de kanker castratieresistent is geworden dus.
Is dat interessant? Alleen voor diegenen (mijzelf incluis) die willen weten wanneer ik dood had moeten zijn.
Echter, de tijd schrijdt voort en zo ook de kennis én mijn levensverwachting. Lekker puh! :p
Ik heb er al eerder over geschreven. Ik zal het moeten overleven. Niet de ziekte, niet de behandeling maar ik moet het begrip van mijn mijn omgeving binnen mijn sociale/zakelijke/priveleven zien te overleven. Als ik dát overleven mag, dan vreet ik die kanker incl behandeling met bijwerkingen met huid en haar op.
Maar wat, als ik verder ben. Als de tumor de fase CRPC binnentreedt. Dus wat als de kanker castratieresistent is geworden? Hm.....Dát, zie ik dán wel weer :p
Geen opmerkingen:
Een reactie posten