Kanker heb je niet alleen....

Dat is waar. Kanker hèb je niet alleen. Die vieze vuile Kanker déél je. Met iedereen in dat korte leventje van je.

Of je dat nu  wilt of niet. Heb je eenmaal de diagnose kanker binnen en hoppa! De man/vrouw met de stempel komt langs. Klap! Je hebt een stempel in onuitwisbare inkt op je voorhoofd: 'Let op! Deze mens heeft <ziekte>!'   In mijn geval mag je in plaats van <ziekte> Prostaatkanker invullen.

Uitgezaaide prostaatkanker, niet meer te genezen dus. Met Gleasonscore 9! Ben er maar trots op! Echter, ik ben eigenwijs genoeg om te denken dat de Prostaatkanker in mijn lijfje geëlimineerd wordt. Ik ben, óók echter, realist genoeg om te weten dat dát niet kan. 

Maar goed, ik ga dus voortaan met de tekst Kanker op m'n voorhoofd door de wereld en iedereen heeft de prangende vraag 'Hoe gaat het?' op de tong. Ikzelf beantwoord dát dan met een nietszeggend 'Goed.'. De tijd heeft mij echter geleerd dat het juiste antwoord moet zijn : 'Goed. Goed kut!'. Voor mij dan toch.




Kijk, maar dat is toch positief. Het gaat nog steeds goed met me. Goed kut, dat wel dus. Vooral de afgelopen maanden. Pijn, vermoeidheid, vechten tegen allerlei organisaties, wat kan wel en wat kan niet, vechten tegen allerlei gedachten beginnen toch wel z'n tol te eisen. Zowel lichamelijk als geestelijk.


Ik ben wèl zover dat ik niet meer dágelijks aan de dood denk. Het zal nu wekelijks zijn , denk ik.




Iedereen, maar dan ook iedereen waar ik wat van moet krijgen is sceptisch. Hij heeft uitgezaaide prostaatkanker en is er nog? Das nie goe!




Iedereen verschuilt zich achter een of ander protocol. En ze moeten er ook zijn, die protocollen. Wat belangrijk in zo'n protocol is, men dient tussen de regels door te lezen. En dat is een ware kunst die niet iedereen verstaat, helaas. Miereneukers had je, heb je en zullen altijd blijven bestaan.


Maar goed, geboren worden, doe je alleen .
Leven, doe je met meerderen, met dien verstande , dat alles ooit 'n keer terugkomt. Vandaar dat spreekwoord: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet. Verdomd, daar zit waarheid in!
Sterven doe je alleen.  Het begin (geboren worden) en het einde (sterven) doe je dus alleen. Aangezien wij alles in cirkels uitbeelden: Wie weet, is dat hele leven óók 'n cirkel. Wie zal het zeggen?


De kanker hèb je niet alleen, echter, iedereen is uniek, dus iedereen gaat er op zijn/haar manier mee om. De kanker RAAKT iedereen. DAT weer wel :p