Het waarom

De vraag 'Waarom heb ik de kanker' of 'Waarom is deze ziekte juist mij overkomen', deze vraag heb ik mijzelf nooit gesteld. Of beter, bijna nooit gesteld. Het is wel langsgekomen, maar evenzo snel ook weer verdwenen. Want in mijn opinie heeft deze vraag geen nut.


Ja, toch wel. Tuurlijk wil ik weten waarom ik de kanker heb. Het antwoord is snel gevonden en is  al even simpel. Mijn afweermechanisme heeft een foutje gemaakt. In plaats van een goede cel, heeft dat ding een foute cel (tumorcel) aangemaakt.


Had dat voorkomen kunnen worden? Misschien wel. Met goede voeding bijvoorbeeld. Had ik er eerder achter kunnen komen? Misschien wel. Er is een periode geweest dat ik duizelig ben geweest. Dat mijn HB gehalte te laag was. Dat heb ik laten onderzoeken en dat resulteerde in een ietwat pijnlijk, danwel ongemakkelijk darmonderzoek. Het resultaat van dit darmonderzoek was uiteindelijk een zeer schoon darmstelsel en de diagnose dat er met mijn darmen niks aan het handje is.


Echter, de duizelingen waren wel al een teken. De duizelingen duidden op een bloedarmoede, een te laag HB gehalte. Dat had de trigger moeten zijn. Want de oorzaak van een te laag HB gehalte ligt aan een onvoldoende aanmaak van rode bloedlichaampjes. En dat die rode bloedlichaampjes in onvoldoende mate werden aangemaakt kon veroorzaakt worden door, onder andere, een tumor. Dat werd onderkend. Echter, de tumor werd gezocht in de darmen, niet in het prostaat. Dat de tumor in de darmen werd gezocht is ook te verklaren.


Mijn vader had namelijk een darmkanker en is daar zeer waarschijnlijk aan overleden of aan de gevolgen daarvan. Het valt allemaal te verklaren, achteraf.


Feit is en blijft dat iedere kerel van boven de 40, zich aan een prostaatonderzoek dient te onderwerpen daar de prostaat eenvoudigweg over het hoofd gezien wordt. En dat weer zou, zeker in deze tijden, een kwalijke zaak zijn. Tegenwoordig, en vroeger misschien ook al, krijgen veel mannen prostaatkanker. Weliswaar op latere leeftijd, maar toch. Hoe eerder je erbij bent, deste beter! Nogmaals, zo'n onderzoek is beslist niet pijnlijk. Niet echt mannelijk ook weer niet, maar ach, een patient is niet mannelijk of vrouwelijk. Een patient is een object. En een object ondergaat gewoon een behandeling. Al was het alleen maar een beetje bloedprikken of in het potje piesen smorgens. Wat daar uit kan volgen is voor latere zorg :p