Staren
Ik kan hele dagen op de bank zitten. Wat ik dan zoal doe? Staren denk ik. Ik sta op om 06:00 breng Anja weg (naar haar werk of haar oppasadres) en neem plaats op de bank. Vóór je het weet is 11:00 en vóór je het in de gaten hebt is het 13:00. Dan is het een kleine stap naar 14:00 of 15:00. Etenstijd (16:00) en je mag weer naar bed. Ik begin er een gruwelijke hekel aan te krijgen. Naar bed gaan..... Ik val zo in slaap hoor, maar, tegen 24:00 word ik weer eens wakker en om dan weer in slaap te vallen!
De energie om uit bed te gaan om 'iets' te doen is weg. Dus blijf ik maar liggen. Anja ligt al in bed of komt in bed en gaat slapen. Ik niet. En er is niks bikkelachtigs aan hoor. Het wil gewoon niet.
Vandaag
Ik heb al vanaf 08:00 zin om de buxus weg te knippen. Er zit een of ander exotisch buxushapper in (uit Japan!). Weg dus die buxus! Als ik dat niet doe, doet die buxushapper het wel. Maar, de takkenschaar ligt daar maar.
Sproeien
Het is ook nog eens gruwelijk heet. Al minimaal 2 weken! Wat ik ook leuk vind om te doen, en waar ik de energie voor heb(!) is wate geven (sproeien dus) en ik hoef alleen maar de sproeier wat omhoog te houden. En dus ga ik maar eens wat bloggen. Eenmaal achter dat toetsenbord en hop! Het komt en het gaat!
Ik wil nog zoveel
Ik wil nog zoveel. Ik moet eigenlijk veel bewegen.
De fiets op
Vroeger, tot 2015, ging ik fietsen. Weer of geen weer. En als de zon scheen zat ik al op de fiets kilometers maken. Maarja, toen deed ik het nog ergens voor.
Het water in
We hebben een zwembadje gekocht en ik wilde er persé in. Nu was het water wel wat koud maar ik zat er tot m'n nek toe in. Grote spijt! Mijn lijfje heeft een hele dag en nacht nodig gehad om hier van te herstellen. Of dat aan de leeftijd ligt of aan het koude water of aan de bijwerkingen.... Wie zal het zeggen.
Dansen
Zo af en toe doe ik weleens gek. Met de kleindochter Yula. Dan dans ik wat. Doch de rekening volgt als vanzelf. De dag erop heb ik meer spierpijn dan ik zou willen. Maar, die rekening betaal ik maar wat graag. Want dansen met je kleindochter......
Lopen
En dus wandel ik zo heel af en toe wat. Met Oscar of met Anja en Oscar. Oscar is het kaninchen van os Danny. Een kaninchen is een soort van dwergtekkel. Ook met Oscar heb ik een hele goede band. Met Oscar en kleindochter Yula heb ik altijd een blik van herkenning.
Ouwe vent
Maar nu. 'Men' heeft mij aangepraat dat ik oud ben en dus als zodanig dien te gedragen. Welnu, als ik zo af en toe in de spiegel kijk, zie ik inderdaad een ouwe vent. Dat zag ik eerst gewoon niet. Maar nu wel dus. Een ouwe vent.
Wat doet zo'n kerel eigenlijk heel de dag.
Naar de geraniums kijken?
Naar het gras luisteren om te weten of er groei in zit?
Voelen of de tumor in of rond z'n prostaat nog beweegt?
Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik een ouwe vent geworden ben en aan de zijlijn sta.
Prostaatkanker
Een kerel krijgt ALTIJD prostaatkanker. Zeker als die ouder wordt. En ik ben dus een oudere kerel. Ik wil nog steeds werken. Ook dat lukt me niet meer. Als ik eenmaal op kantoor zit, is er niks aan de hand. Het is nèt die stap om de auto in te stappen en te gaan. Op de terugweg moet ik wel ff de ogen sluiten. Anders val ik om.
Nog even snel een geweldige dooddoener:
> Meer mannen sterven MET prostaatkanker in plaats van AAN prostaatkanker.
Zo, dat is eruit. *gaaaaaaaaap*
Oorzaak vermoeidheid
Wat nu de oorzaak is van de vermoeidheid? De chemo heb ik al 2 jaar achter de rug. Net als de bestralingen en Prednison. Blijft over: de Hormoonbehandeling. MIjn lijf is gewend geraakt aan de Testosteron. Daar wordt nu abrupt een halt aan geroepen. Want Testosteron is ook de voeding van de tumor die ik heb. Het is denk ik net als het ombouwen van een benzineauto naar een dieselauto. Dat is vragen om problemen. Nu is er voor elk probleem wel een oplossing, maar of je op die oplossing zit te wachten....... en rijp voor de sloop ben ik nog lang niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten