Mijn visie
Wat wil dat zeggen? Dat wilt zeggen dat ik verder kijk dan 3 maanden. Die 3 maanden is de tijd die ik heb van Controle naar Controle. Tot nu toe is de uitslag van die Controle Negatief. Dat wil zeggen dat de uitkomst van die Controle voor mij heel goed is, voor de tumor is die uitkomst heel slecht. Negatief is in dit geval voor mij dus goed. Voor de tumor niet. Maar, of het voor die tumor niet goed is, dáár geef ik dus nul komma nul niks om dus. Wat mij betreft veeg ik er de vloer mee, veeg ik er mijn kont mee af!
Maar....ik weet, als geen ander, dat het om een uitgezaaide tumor gaat. En uitgezaaide tumors(?)/tumoren(?), dat zijn verschrikkelijke bijtdingen. Die happen en laten (bijna) nooit los. Een uitgezaaide tumor is zo'n beetje de Pitbull onder de tumoren. En zó'n beestje zit nu in mijn broek. In mijn onderlijfje welteverstaan. Een vroeg of laat, zoláng die daar zit, komt die tumor weer tot zinnen. Ik word hormoonresistent zoals dat zo mooi heet. Dat ding, die tumor, lééft van Testosteron, zo U weet. En testosteron, dat had ik zat! Had, want ik zit al sinds 2015 aan een hormoonbehandeling. En een hormoonbehandeling, das foute boel. Das vrouwelijk..brrrrrr.
Hormoonbehandeling
Een hormoonbehandeling is een Chemische Castratie maar.....een chemische castratie is nog altijd beter dan een Technische Castratie. Zo eentje waar men je ballen met 2 steen eruit slaat! Blijvende schade dus!
Chemische castratie is softwarematig en Technische castratie is hardwarematig denk ik dan maar voor mijn gemak.
Het grote voordeel van een Hormoonbehandeling is dat je seksleven terugkeert bij stopzetting terwijl een technische castratie blijvend is. Je bent een soort van eunuch ofzo. Een met zo'n piepstemmetje: 'Wil je gekookte eitjes of gebakken eitjes als ontbijt?'.
Is zo'n hormoonbehandeling dan een en al Hallelujah? Welnee, kijk maar. Er zijn vervelende bijwerkingen genoeg.
Maar goed. Toen ik te horen kreeg dat ik prostaatkanker heb in uitgezaaide vorm was het alsof mijn contract ten einde liep. Mijn levenscontract. Ik schakelde automatisch over op Overleven. Daar moest ik wel wat aan wennen hoor. Totdantoe zat ik in een Killermodus!
Wat voor een modus?
In overlevingmodus kwam mijn kijk op het leven, mijn planning, niet verder dan de eerstvolgende controle. Overigens, toen ik net de uitslag kreeg wilde ik niet eens een paar trainingsbandjes voor de racefiets aanschaffen. Ik kon het idee niet hebben, dat die bandjes, op een gegeven moment ongebruikt in de garage bleven hangen. Maar nu, nu de PSA onmeetbaar blijft, nu wordt mijn visie ook wat langer. Ik plan al over de 3 maanden heen! Niet langer dan 1 jaar. Ik noteer al wat langer duurt dan 1 jaar wel maar heb er geen beeld bij. Dat had ik vroeger wel. Of dat beeld hebben nu zo goed is weet ik niet. Fijn was dat wel.
Fietsseizoen
Met fietsen, en in het bijzonder de manier waarop ik train, is dat niet anders. Ik kijk nu wel uit naar volgend seizoen. Maar, of ik ingehaald wordt door een 80- jarige op een e-bike (in de klim) of zo'n snackbarrijder met frietbuik dat zal me worst wezen. Hoofdzaak: IK kom vooruit op een door mij uitgekozen rondje.
Ik zal heus niet een 80-jarige e-bikester van haar e-bikeje afslaan hoor. Of ze moet een grote smoel tegen mij opentrekken. Dát doen die niet. Kennelijk moeten óók zij een bepaalde tol betalen voor een voor hen te hoge snelheid, zónder helm. Ook oude besjes zijn kennelijk te ijdel.....
Met andere woorden: Ik let, vooral bij het (race)fietsen, meer en meer op mezelf. Dat deed ik al, maar was daarmee gestopt sinds 2015. Nu niet meer, nu let ik dus steeds meer en meer op mezelf. Ik bescherm mezelf als het ware. Heb ik dus tóch nut in dit aards bestaan :p
Geen opmerkingen:
Een reactie posten