Er zijn van die dagen

En opeens komt een nummer van Nirvana opeens in m'n kop: Lithium. En ja, niet zonder reden dus.  Niet omdat Nirvana een van de betere groepen was, maar meer omdat het vandaag niet liep zoals het behoorde te lopen. En dat staat los van de kanker die ik heb. Nee, de dag begon zo mooi. Wat frisjes, maar in het zonnetje heerlijk warm. Weet je niet hoe Litium gaat? Doe maar eens Youtuben dan, maar ik waarschuw je, tis gin Schlager :p

Op de internetsite van de Velosoof was te zien dat er een trainingsritje op het programma stond. Nee, niet dat platte Oktoberfest gedoe, maar een echte rit zonder poespas: il Magistrale. Daar had ik wel oren naar.

Maar nu, eenmaal bij de Velosoof aangekomen merk ik dat alles, maar dan ook álles in het teken van het Oktoberfest staat. Van de namaakbroekjes tot en met de namaakhoedjes. Het Oktoberfest personeel was helemaal into (is dat goed Duits?) Oktoberfest. Ook qua verstand, jawohl.

"il Magistrale? Nee, daar heb ik niet van gehoord meneer". Nu weet ik uit ervaring dat wanneer het voetvolk van niks weet, je maar beter rechtsomkeert kunt maken. Wijzer worden zij niet en wijzer wordt je er zelf ook niet van. Heel rap heb ik maar besloten een eigen rondje te doen.

Nee, niet dat Krul-van-de-Duivelding, maar een groter rondje. Son-Nuenen-Geldrop-Heesch-Leend-Valkenswaard-Eindhoven-Son. Woensdag heb ik een openingsrit met Steven Kruiswijk, georganiseerd door Decathlon Best. Dus ik kan maar beter een beetje getraind overkomen, nietwaar? Waarschijnlijk is de training overkill maar who-fucking-cares. Ik in ieder geval niet.

Het begon al in Nuenen. De weg is opengebroken. Of ik zo vriendelijk zou willen zijn een omweg te maken. Vooruit dan maar, nondeknetter!

Daarna ging het van Geldrop naar Heesch en van Heesch naar Leend. Mooi niet dus! De spoorweg was geblokkeerd. Nondedju! Dan maar terug naar Geldrop en van Geldrop naar Eindhoven.

Onderweg, bij een kruispunt op de weg Geldrop-Eindhoven, kwam ik nog een paar kuddes wielrenners tegen. Hoogstwaarschijnlijk die van dat Oktoberfest.

Wat me opviel was dat er enkelen met dit prachtig weer, een geel regenjasje aan hadden en de kleuren Zwart/Rood. Waarschijnlijk is er ergens in de uitverkoop goede zaken gedaan in de overjarige wielersetjes. Ik was in ieder geval blij dat ik niet meefietste in een van die kuddes. Ik moet er niet aan denken. Één stuurfoutje en d'r klappen er een paar tegen het asfalt. En geloof me, een stuurfoutje is zó gemaakt. Zeker als je dénkt te kunnen sturen, maar uiteindelijk niet kúnt sturen. En van die, zijn er zat van.

Afijn, eenmaal in Eindhoven wil ik via het station de Kennedylaan op richting Son. Mooi niet dus. Het fietspad is wegens werkzaamheden opengebroken. Dan maar via de Woenselse Markt. Ja hoor, van daar uit was het zigzag (wegwerkzaamheden in Woensel) en kriskras naar Son.

Pas op de weg naar Son kon ik gerust zijn. Hier was niks aan de hand. Maar nu begon ik trek te krijgen in een bakkie koffie met appelgebak (en slagroom:p). Ik heb 'n stelregel: Wanneer je jezelf niet kietelt, zal je maar weinig lachen. Kietelen dus :p

Bij de Zwaan, in Son ja(!), zat ik dan lekker van m'n koffie en appelgebak in het zonnetje te genieten. Ach, er zíjn van die dagen....