zaterdag 29 oktober 2016

Doorlooptijd

Gisteravond, op de bank, dacht ik nog: "Hoelang heb ik nog te gaan?" Ja, ik denk daar weleens over na en eerlijk gezegd, om dáár het positieve achter te vinden, dat is een hele uitdaging.
Want hoe lang heb ik nog? 3 jaar? 4 jaar? 10 jaar? Wie zal het zeggen. Het valt me in ieder geval op, dat ik in jaren denk. Niet in maanden of weken, of dagen :) Dat doet niemand, terwijl niemand ook wéét wanneer zijn of haar deadline daar is.


Men schuift het maar voor zich uit, zolang als het kan. En toch moet je er rekening mee houden dat het van de ene dag op de andere afgelopen kan zijn. De meesten onderkennen dat en sluiten een uitvaartverzekering af. Zo, dat was 't. Wat eten we vanavond?



Maar, het houdt niet op met het afsluiten van een uitvaartverzekering alleen. Het gaat verder dan dat.
Denkt er maar eens over na, hoe laat jij je nabestaanden achter? Heb je alles (nou ja, alles...) goed geregeld wanneer je er onverhoopt niet meer mocht zijn? Wanneer je naar gene zijde bent overgestapt? Daar, waar je niet meer van wilt terugkeren?



Ik weet niet hoe hoog het percentage is dat er weinig tot niks aan gedaan heeft.  Maar dat zal wel een hoog percentage zijn. Want wie wil er nu zijn vertrek regelen? "Ik ga nog lang niet dood hoor!" is DE kreet waar men zich achter verstopt. "Oja?" vraag ik mij dan af, "nog-lang-niet is zó voorbij hoor".
"Ze moeten maar zien wat ze met me doen. Ik merk er dan toch niks van".  Dat klopt. Als het goed is merk je er niks van. Je nabestaanden wel. Wanneer je zó redeneert, heb je weinig op met je nabestaanden.



Je zadelt je nabestaanden op met zaken die jij had kunnen, nee, had móeten regelen. Maar nee, wat geef jij daar om. Geen zak toch? Eikel!



Elke doorlooptijd heeft een deadline. En die deadline, die is er sneller dan je denkt. Tis net als in een project. In het begin is iedereen laaiend enthousiast. Er wordt gezopen en gevreten op kosten van het project, want het gaat toch lekker? Ja, in het begint draait alles lekker. Problemen worden vooruit geschoven. "Dat zien we dan wel". Maar, naarmate de deadline in zicht komt, wordt er met het vingertje gewezen, wordt iedereen op zijn of haar verantwoordelijkheid gewezen.


Zaken die geregeld moeten worden om goed over de eindstreep te komen, moeten worden geregeld. En als je dát goed doet, heb je waarschijnlijk tijd over. En dan duurt wachten lang :p

Geen opmerkingen:

Een reactie posten