Chemo 5 (de voorbereiding), Di (13 okt)

Weer eens de energie gereserveerd voor het uittypen van de start van Chemo 5. De een na laatste! Of voorlaatste. Wat ook het meest positief moge klinken.

Is er dan niks meer gebeurd in Chemo 4? Op de bijwerkingen na, die best wel heftig waren. Dat is voor mij vreemd omdat de eerste 3 chemo's geen noemenswaardige bijwerkingen opgeleverd hadden. Ja, ik had zo nu en dan eens wat last van stemmingswisselingen, was wel eens wat depri, (paranoia zelfs), had best wel wat last van opvliegers.

Opvliegers zijn echt van die vrouwendingen. Ze komen en gaan wanneer ze willen, letten niet op het tijdstip (kom ik ongelegen? nah, nu ik er toch ben....). Zo'n opvlieger begint bij mij achter in de nek en kruipt dan via de kruin naar het voorhoofd. En dan begint het koortsgevoel. Soms zweet ik er bij. Nu wil het zo zijn dat ik het na de 4e chemo vooral koud heb. Wat doe ik dan, juist. Ik kleed me wat warmer aan. Op het moment van zo'n opvlieger roepen velen dan. 'Zie je wel! Je bent ook zoooo warm aangekleed!' En ja, dat ben ik dan ook. Punt.

Andere bijwerkingen bij mij zijn: Pijn in de botten (heel pijnlijk en beslist geen aanrader voor diegenen die Chemo overwegen) Grieppijn, Droge mond, Gevoelige voetzolen, Pijnlijke vingertoppen, Overgewicht (zat laatst op 93,5. En dat voor iemand die 83 al veel vind), Bijpassend hoofd(bijpassend bij dat overgewicht), Duizelig gevoel, Een gevoel van aankomende misselijkheid ( na het terugbrengen van de dosis Prednison), Kortademigheid, Vermoeidheid.
In het geval dat ik nog wat vergeten ben: ze melden zich vanzelf wel weer :p
Al met al zijn het geen zaken waarvan ik geestelijk in de problemen raak. Wel lichamelijk. Ik slaap dan wat meer, want het heeft toch wel impact op je conditie. Ook ben ik wat  'kort en bondiger' dan ik normaal al ben :p Al dat geneuzel, daar steek je je kostbare energie toch niet in!

Afijn, we gaan de 5e Chemo er in brengen vandaag. De bloedwaarden zijn goed. Hoewel we in het HB gehalte een dalende lijn zien. Dat is geen 'showstopper' en de dalende lijn is verklaarbaar. De aanmaak van de rode bloedlichaampjes kan de vernietiging ervan niet bijhouden). Dat verklaart voor een gedeelte de kortademigheid en vermoeidheid. Rode bloedlichaampjes zijn verantwoordelijk voor het zuurstoftransport. En wanneer dit transport achterblijft op de behoefte, dan komt je lichaam bij elke inspanning in de problemen, hoe klein de inspanning dan ook is. Denk aan die oubollige dikzak die mij, al glimlachend, in de beklimming inhaalt! Op het vlakke trouwens ook, maar dit terzijde.
Zogauw mijn HB gehalte ok is, zal ik die glimlach eens van die oubollige dikzak z'n bakkes vegen! Oei, rustig blijven, denk aan je testosteron gehalte. Dat testosteron is de voeding van je tumor, weet je nog? NEE, WAS IK VERGETEN! Zeverzak!

OK dan! de 5e chemo!
De door de 4e chemo aangeleverde PSA waarde  is nog niet bekend, dat zal vandaag wel komen, of anders morgen.

Gisteren, bij het bloedprikken, werd er een zenuw geraakt in plaats van een bloedvat. En ik zei nog zo! 'Niet daar! Daaaar moet je prikken!' Eigenwijze pot!
Maar goed, ik wist nog subtiel uit te brengen dat het ietwat pijnlijk is om zo door de zenuw geprikt te worden en dan wat met die naald rond te draaien in de hoop dattie in een of ander bloedvat terecht komt. Ten einde raad trok ze de naald eruit met de woorden 'Zie je! Als ik'm eruit haal begint het te bloeden'. En jawel hoor, er kwam bloed uit de misprik. Gaasje erop, pleister er overheen en klaar. Onder wel 10 excuses, ik vond het eigenlijk best wel zielig want ook zij doet d'r best, begon ze de naald in de door mij aangewezen plek te steken. En dat voelde beter aan. De 4 buisjes waren in no-time gevuld.
Het positieve van de misprik: Ik kreeg verband om de gaatjes, in plaats van een pleister. Verband! Nu kon iedereen zie dat ik geleden had hahahaha want wie krijgt er nu verband in plaats van een pleister! Juist ja, de Slachtoffers, die geleden hebben! En aldus ging ik weer naar de wachtkamer waar Anja zat te wachten. 'Doe die mouw omlaag!' 'Ja maar...' En dus deed Anja, terwijl ik triomfantelijk voor de laatste keer met een pijnlijk gezicht mijn verband rondgezwaaid had, mijn mouw omlaag.

Op naar route 54!
Voor ingewijden, route 54 is in het Cathrien de route naar Oncologie. Daar vind de dag  vóór de chemobehandeling een gesprek plaats met de Oncoloog. In mijn geval, een Oncologe dus. Een vrouwtje. Niks mis mee! Ik ben heel ruimdenkend. Zo zijn Zwarte Pieten zwart en is een Oncologe een vrouwtjes Oncoloog. Maar zij, en hij trouwens ook niet,  doet dus geen intern onderzoek. Ja, misschien wel intern in het ziekenhuis, maar niet intern bij mij. Niet dat ik daar om verlegen zit. Ik geef alleen maar wat aanvullende info.
Trouwens, Urologen doen dat wel he, maar vrouwtjes Urologen, die ben ik nog niet tegengekomen. Wel zijn er vrouwtjes darmdouwers. En die kunnen er wat van! Lieve koppies maar brrrrr... die weten wat douwen door dat poepkanaal is. Maar goed. Ik dwaal af....
Het resultaat van het gesprek: De lijn van het HB gehalte is dalende. De dosis Prednison wordt weer teruggebracht van 5 naar 10 mg per dag. Dit om bijwerkingen zoals bij Chemo 4 terug te dringen en.....Chemo 5 kan doorgang vinden!


Wordt vervolgd....