Het zijn de afgelopen dagen hectische dagen geweest. Er stonden een aantal onderwerpen op de planning. Belangrijke onderwerpen. Ik bevindt mij op dit moment in een fase van het traject waarop bepaalde zaken gekend moeten worden en waarbij diezelfde zaken de gewenste aandacht moeten krijgen. Een en ander werd bemoeilijkt omdat vorige week weer een Chemo behandeling gepland stond en uitgevoerd diende te worden. Maar toch:
- Kanker en Werk. Vorige week, Vrijdag, heb ik in een workshop Kanker en Werk meegedraaid. Zeer nuttig en leerzaam. Vandaag heb ik me voorgenomen om de Werkgever (CGI) te activeren op dit traject. Dat deed CGI misschien al, maar nu wil ik het gevoel hebben dat ik de kontrole heb en dat CGI ook datgene doet waar ik me lekker bij voel. Het is per slot mijn toekomst waarover het gaat he.
- De ARBO. Met de ARBO heb ik een goed kontakt. Ik vind daar een luisterend oor en een begrijpende geest. De uitkomst is voor de arts en mij telkens dezelfde. Mijn prognose is niet gunstig, in medische termen wel te verstaan. In de praktijk betekent dit dat de uitkomst niet concreet aan te geven is. Want leef ik nog 5 jaar? 10 jaar? Meer dan 10 jaar? Wie zal het zeggen. Daar staat tegenover dat de prognose bij 'gezonde' mensen nog ongunstiger is. Bij hen wordt dezelfde vraag gesteld met dit verschil. Er is geen reden om aan te nemen dat zij een beperktere levensduur hebben dan ik op dit moment. Bij mij is dat wel vastgesteld. Het grote voordeel hiervan is: Ik sta onder specifieke kontrole, 'gezonde' kerels niet. Of, zij zullen zelf die kontrole moeten gaan regelen. Echter, niemand wil een kontrole op het geschattie tijdstip van zijn wel of niet doodgaan. Dat tijdstip schuift iedereen zover mogelijk voor zich uit. Dat is menselijk en dat deed ik ook. Maar nu, noodgedwongen, niet. Afijn, de ongunstige uitkomst, de actieve werkomgeving, de rechten en plichten in deze situatie, maken de aanwezigheid van een ARBO arts onontbeerlijk. De arts fungeert als intermediair tussen Werkgever en Werknemer. Het is de lijm, de specie. Althans zo zie ik dat tot nu toe. Het is een kwestie van normen en waarden, van belang en tegenbelang, van willen en niet willen, van positief en negatief. Kortom, het is uit het leven gegrepen en ik hoop dan ook op een zo lang mogelijke samenwerking met de ARBO arts.
- Winterbanden. Het leven, zo U weet, gaat gewoon door. Zo ook de seizoenen en het is weer tijd om de winterbanden terug te laten monteren! Ik moet er niet aan denken dat ik door het niet laten verwisselen de volle schuld op voorhand krijg bij een eventueel ongeluk. Zeker in Duitsland. Niet dat ik plannen heb om Duitsland te doorkruizen, maar, je kunt er maar beter op voorbereidt zijn. Alweer die drang naar kontrole....*zucht*.... :D
- Nagels. Het valt mij op dat mijn vingernagels, en zeker de duimnagels, aan het verkleuren zijn. Ze, en daarmee de vingertoppen en teentoppen(?) ook, zijn dermate gevoelig aan het worden, dat het pijnlijke vormen aan gaat nemen. Ik lees, dat aangeraden wordt om handschoenen te dragen, of de vingertoppen te beschermen met pleister of iets dergelijks. Maar, zie jij mij al rondlopen met van die Sorbo handschoenen of delen hiervan? Ikke niet! Uitdaging dus :D
- Defensie. Vandaag ook, wil ik mij weer eens laten zien bij de opdrachtgever: Defensie. Ik log al regelmatig, middels de telestick, in om op die manier werkzaamheden te verrichten. Echter, zo nu en dan is het nodig om een meeting of meerdere meetings bij te wonen. Zo ben ik weer up-to-dat en op deze manier vindt ik ook de energie om er weer ouderwets in te vliegen. En beiden is nodig. Zaken waar ik belang aan hecht moet ikzelf aan blijven jagen. Daaronder vallen ook de (zakelijke) relaties. Ik besef ook, dat ik niet meer de 'oude' ben. Dat het 'nieuwe' werken voor mij ook letterlijk het nieuwe werken is. Maar ik heb het gevoel en ik heb de instelling dat ik daar klaar voor ben. Nu nog de uitvoering (Uitdaging!).
- Chemo brein. Het zogenaamde Chemo brein bestaat. Dankzij wetenschappelijk onderzoek kan men aanwijsbaar maken waar het Chemo brein in tekort schiet en hoe het, middels training, weer op nivo gebracht kan gaan worden. Heb ik zo een brein? Ik neem aan, dat ik zo'n brein inmiddels heb, en zo niet, is het zeer aannemelijk dat ik zo een chemo brein ga krijgen. Trainen dus, opdat ik weer weet hoeveel 1 plus 1 is! (Ook weer een uitdaging :))
- CGI OU meeting. Vanavond staat er een CGI OU meeting (Defense & Nato) op de planning. Een dergelijke meeting is er om je op de hoogte houden of waarmee je op de hoogte gehouden wordt over de laatste ontwikkelingen die voor jouw (in)direkte werkomgeving van belang zijn. De relatie Werkgever/Werknemer wordt, voor zover nodig, verder aangescherpt. De uitdaging op dit onderwerp bestaat hieruit om de meeting in mijn planning inpassen en de meeting bij te wonen. Moet te doen zijn, hoewel ik me ervan bewust ben dat het heel wat energie gaat kosten zo'n lange dag! Dit is een uitdaging van het type ík-zie-wel-of-ik-het-haal :)
- Whopper. Gisteravond ook mezelf ook eens lekker laten gaan bij een hamburgertent. Daar hebben ze de Whopper in de schappen liggen. En Twister. Twister is een verzamelnaam voor gefrituurde, gekrulde staafjes aardappelmeel. Nu had ik best wel hele erge trek in iets lekkers. Iets ongezonds. En zie, de Whopper dient zich aan. Das zo'n ding waarbij ik nog een beetje proeven kan wat ik zoal naar binnen werk. Waar dus, sowieso, wat smaak in zit. Want er zit overdadig saus op, het is versiert met groen spul van het land en ui. Rauwe ui. En dat ui (of is het die ui?) doet mijn smaak goed. De rest niet. Dat proef ik toch niet. Dat is aanvulling, of opvulling. Wat jij wilt. Maar die heerlijke Whopper, dat pakt niemand mij meer af. Die heb ik gehad en inmiddels weer uitgepoept. Dus die wil, mag vissen :p Trouwens, ik merk ook dat ik niet meer eet, maar vreet. Door het wegblijven van smaak is naar binnen frotten belangrijker dan genieten. Kwantiteit boven kwaliteit. En dat is dan weer jammer :[
- De directe omgeving. Last but not least. En nu moet ik er even goed voor gaan zitten, want dit onderwerp is er een met hele grote impact. De directe omgeving bestaat op de eerste plaats uit mijn gezin. En daar houdt het misschien wel bij op. Voor mijn gezin doe ik het namelijk voornamelijk. Ook voor mezelf uiteraard, maar na mij komt mijn gezin. Of eerst mijn gezin en dan ik. Al naar gelang de situatie Al dat gekrakeel over de kwaliteit van het leven komt bij mij niet aan wanneer ik merk dat de directe omgeving niet in die kwaliteit is meegenomen. Wanneer je er alleen voor staat, ok, dan krijgt de direkte omgeving een andere betekenis. Dan zijn er andere spelers in het spel. Want het leven is een groot spel. Het leven heeft voor eenieder ook eigen spelregels in het leven geroepen. Spelregels waaraan men zich dient te houden, waaraan men zich dient te confirmeren. In ieder geval, eenieder heeft spelregels meegekregen waarmee het spel gespeeld moet worden. Zo ook ik. En een van de spelregels is, dat er een deelverzameling bestaat in de kwaliteit van mijn leven. Die deelverzameling omvat een deel van het overeenkomstig beeld voor wat betreft de kwaliteit van het leven voor mijn directe omgeving en mijzelf. En met die deelverzameling moet/ga ik rekening houden. Want die deelverzameling gaat het het beeld bepalen hoe mijn kwaliteit van of voor het leven eruitziet.
Anja, Danny, Mike. Alledrie spelen zij een belangrijke rol in mijn leven. Zij bepalen mede of ik mij lekker in het vel voel. Zij bepalen mede of ik van toegevoegde waarde ben in hun leven. Zo ook Armel en Moon (resp. partner van Danny & Mike). Zij vormen de deelverzameling bij Danny & Mike zoals Anja, Danny & Mike de deelverzameling vormen bij mij. Het wordt complex voel ik. Wat ik wil zeggen is, de kwaliteit van het leven voor Anja, Danny & Mike spelen een belangrijke rol in mijn kwaliteit van het leven. Met andere woorden, hun kwaliteit van het leven speelt mee bij elke beslissing, welke mede bepalend is voor mijn kwaliteit van het leven. Daartussen, tussen hun kwaliteit voor het leven en mijn kwaliteit voor het leven, bestaat een niet te omzeilen link en, aan die link wordt niet aan getornd. Mede daardoor, onderga ik, min of meer gelaten, de Hormoon-, Chemo- en/of Bestralingkuur, de bijbehorende Medicatie en weet ik wat nog meer aan Bijwerking. Maar vooral ook omdat ik dat wil. En wat ik uiteindelijk wil met het bepalen van de kwaliteit voor mijn leven, wat ik uiteindelijk wil, is wet. Punt.
http://www.visionair.nl/ideeen/filosofie/inleiding-in-de-verzamelingenleer/
Dit bericht zo teruglezend valt mij de serieuze toon op. Wie zegt dat ik dat niet in me heb? Ik ben serieuzer dan ik zelf denk! Of misschien wist ik dat al, maar jullie (nog) niet. :D
Zo is het, Frank!
BeantwoordenVerwijderenEm nog bedankt voor de reminder, de winterbanden. Zal morgen ook es gaan bellen ☺