Beweeg!

Ik heb al eens eerder bewogen hoor . Op het voetbalveld, op de fiets, op de atletiekbaan, in de sportschool. Bewegen is een must en bewegen is zeker een must als je kanker hebt. Maar ik heb er spijt van dus. Want wat ik eerst kon, kan ik allang niet meer. Ja, met m'n mond! Dat weer wel. Dan kan ik van alles! Maar, ik móet blijven bewegen. Voor de goede orde, ik dènk dat bewegen gelijk is aan trainen. En trainen is, in mijn ogen, bijvoorbeeld heel zwaar fietsen of rennen tot je erbij neervalt of dat gewicht omhoog krijgen dwars door die verzuring heen. Tenminste, dat dènk ik.
Ik moest tijdens de inspanningstest op de fiets in het ziekenhuis immers ook doorgaan tot het beruchte gaatje?


Ik zal toch maar gaan eens navragen bij de een of ander of opzoeken op het inet wat nu verstaan wordt onder bewegen terwijl je kanker hebt..


Trouwens: Met trainen bedoel ik dat je àlles geeft wat er in je zit. Wáár dan ook. Of dat nu op een of andere fiets is of in een of andere loopschoentjes. Àls je traint, doe het dan goed.


Let op! Er is àltijd wel een sport die bij je past. Al was het maar fröbelen. Fröbelking! of queen....


Dood als een pier

Ik heb uiteindelijk voor de fiets gekozen. Was dat een weloverwogen besluit? Nee! De eerste maanden kwam ik dood als een pier thuis. Languit op de grond liggend, we hadden toen een hoogpolig donkerbruin tapijt (sorry! Hormoonbehandeling...), kwam ik dan weer na een minuut of 10 bij zinnen. Maar was het leuk? Tuurlijk was het leuk. Het werd steeds leuker toen ik sprintjes begon te winnen. Ik kon toen redelijk goed sprinten en ik kwam goed omhoog. Een echte klimmer zou ik nooit worden, maar in Limburg kwam ik goed uit de voeten!


Trainen
Eerst met wat vriendjes rondom Best gereden, later werd dat fanatieker gedaan. Ik maakte zo'n 100 kilometer op een avond met WV Colonel Cole, Linssen en/of van Aerle. Dat is nu heel wat minder.



Leeftijd en Fysieke gesteldheid.
Dat ik minder train heeft te maken met mijn leeftijd (65+ inmiddels) en vooral mijn fysieke gesteldheid (Uitgezaaide Prostaatkanker). Nu heb ik, denk ik, géén last van mijn kanker maar wèl van de behandelingen die hiermee gepaard gaan. Vooral die hormoonbehandeling begint erin te hakken.


Eetlust
En toch vind ik het lekker. Op mijn gemak wat kilometers vreten. Ook al is de eetlust naar de kilometer heel wat minder geworden. Ik hoef niet meer zo, voor mijn gevoel.


Buik
Soms word ik door een buik ingehaald.  Das nog niet zo erg, totdat die buik ook nog eens begint te grijnzen. Ja, wat dan? Inhalen kan ik 'm niet meer. Dus, laat'm maar. Ik krijg 'm nog wel als ik dood ben. Dan zal ik eens komen spoken!  Z'n gezicht onthouden hoef ik niet, dat komt wel goed. Vieze vuile vette Buik! Die van mij, is tóch groter :p


Wat versta ik onder een Buik
In het wielrennen is een Buik een iemand op een racefiets MET een buik. Iemand dus, die het leuker vind om te investeren in bier en lekker eten dan in het trainen 'an sich'. Bovendien is dat een Iemand, die het lekker vindt om in een of ander hol te kijken zolang het zijn of haar hol NIET is! K*tjeflap!



Bewegen

Maar goed, ik moet meer bewegen. Ik heb me voorgenomen weer op de fiets te stappen als mijn lijf dat aangeeft. Ik moet weer eens goed leren luisteren! Luisteren naar mezelf! Als dat maar goed komt :p