Ik heb al een tijdje geen blog meer geschreven. Ik miste de Joi d'ecrire zullen we maar schrijven. Voor diegenen die niet weten wat Joi d 'ecrire is: Ik wist niet hoe en waarover ik moest schrijven, ok?
Nu weet ik dat ik mijn gevoelens op papier(?) moet zetten. Ik dacht dat ik dat al deed. Maar die vraag van 'Hoe gaat 't met je?', die vraag, daar erger ik me niet (meer) aan. In het begin, toen ik net te horen had gekregen dat ik kanker heb, toen had ik zoiets van 'Waarom vraag je dat aan mij?' Ik voelde me gewoon keigoed. Ik had een conditie van een beer of zoiets. Maar tegenwoordig, kijk ik anders tegen die vraag aan. Alleen, nu wordt die vraag zelden gesteld. Ik leef te lang door, denk ik.
Eigenlijk had ik me toen al kut moeten voelen. Alleen, beste leesvolk, het heeft tijd nodig. De behandeling(en) heeft/hebben tijd nodig. Tijd om de bijwerkingen te doen gelden. En die bijwerkingen (zoals daar zijn: Teruggang in conditie, kortademigheid, pijn in gewrichten en botjes danwel beenderen, verandering van persoonlijkheid, zweetaanvallen (voor de dames onder ons: Opvliegers), verlies van spieromvang, voorbijgereden worden door figuren die je voorheen zielig vond). Die bijwerkingen beginnen nu (al een paar maand eigenlijk) hun werk te doen. Ik heb het daar druk mee gehad. Geestelijk. Ik moest het allemaal maar zien te verwerken. Daar komt bij: Ik ben een man, dus, dubbel zo moeilijk die verwerking pfffff.
Ik ben gestopt met voetballen. Het lichaam kon niet meer opbrengen wat de geest voor ogen had. Bovendien, een pingelaar neerleggen bracht niet meer de voldoening die ik voorheen wèl kreeg. Net zoals iemand les geven in hardheid. Nee, de voldoening is ver zoek. Zo niet het commentaar van de Pingelaar en de Bikkelaar. Alsook de blessuregevoeligheid (tussen de soep en de èrpel door). En het wonder is geschiedt: Ik ben gevoelig geworden voor commentaar! Mij zien ze niet meer als actief speler op de groene velden.
Fietsen is een ander verhaal. Hier heb ik nooit een blessure door gekregen. Ja, bij valpartijen. Maar dát is een keuze. Nee, ik ga weer fietsen. Alleen. Want als je alleen fietst, fiets je ALTIJD goed :p Bovendien, mijn snelheid is nu niet bepaald in die mate aanwezig om anderen uit te dagen. Het is eerder andersom, ik wórdt uitgedaagd. Door de mindere goden natuurlijk. Daar pas ik heel beleefd voor. Die lui laat ik voor. Vergezeld van een zeer minachtend glimlachje om mijn lippen. Want dát soort, dat negeer ik. Gullie doet maar. Ik kijk wèl, met véél misbaar de andere kant op. 'Winnen' doen jullie toch niet van mij! Stelletje misbaksels! Minkukels!
Maar nu die gevoelens. Ik heb al vermeld waar ik zoal last van heb. Konstant. Het is niet zo van Oei!, ik heb nu een pijntje. Nee, ik heb konstant last van die bijwerkingen. Daar word ik wat moe van. Misschien líjkt dat op berusting en misschíen is dat ook wel zo. Ikzelf ben daar nog niet zo uit. Ik heb gezien hoe ik eruit kom te zien, wanneer de tijd daar is. Niet in levende lijve, dat niet. Daar heb ik vooralsnog geen zin in. Ik mis er de moed ook wat voor. Maar ik mag niet te lang twijfelen, als ik hem nog levend wil zien, want voor je het weet, is het voorbij.
Ok, wanneer je mij vraagt Hoe het met me gaat? Berg je dan maar. Dus bezint eer ge vraagt.
Maar, eigenlijk weet je al hoe het met me gaat, hoe ik me voel. Gewoon kut! En wat dat inhoud zie je hierboven ergens. En als je wilt weten wat dat nu is, dat kutgevoel, dan vraag je dat toch gewoon aan mij?
Ik zie er goed uit zeggen ze ook weleens. Dat betekent dat ik er de vorige keer slecht uitzag? Of had je verwacht dat ik er NIET goed uit zou zien? IK?
Het zou óók kunnen dat de hormoonbehandeling de oorzaak is. Ik voel me een stuk warmer dan voorheen en dientengevolge zal ik wat meer kleur op de koontjes hebben. Waarschijnlijk komt dat door die hormoonbehandelingen, chemokuur, bestralingen, en/of Prednisontabletten :D Volgens mij. Aan U de keuze. Mij zal het worst wezen. Zolang ik maar mag blijven leven. Ook al is het hier niet meer zo gezellig als vroeger: Gullie makt menne pis nie mir lauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten