ECHTE tranen!

Laat ik beginnen met een aanname. De aanname dat ik een man ben, zowel geestelijk als fysiek. Hier ga ik er meteen aan toevoegen dat ik een Hormoonkuur aan het ondergaan ben, in combinatie met een x aantal Chemobehandelingen plus 2 Prednison pilletjes per dag.

Ik voel me niet het type man dat tegen elk paaltje, elk boompje, elk struikje moet gaan piesen om iedereen te laten weten dat dát míjn paaltje, míjn boompje, míjn struikje is. Ik heb dat afbakenen niet nodig. Ik vind het genoeg dat iedereen wéét dat dát mijn paaltje, mijn boompje, mijn struikje is waar iedere kerel maar tegenaanpiest. Nee, machomacho voel ik me verder niet.

Waarom de aanname (...overigens is de aanname goed doorspekt met wetenschappelijk en klinisch bewezen feiten!)

Anja (mijn vrouw voor niet ingewijden) en een aantal van haar vriendinnen, Carla, Ria en Jacqueline, zijn uit wezen eten in een italiaans restaurant in Eindhoven.
Ik heb, in verband met privacy, gekozen voor fictieve namen en de namen genoemd in willekeurige volgorde, en dus berust elke gelijkenis in deze op pure toeval. Uhh...

Juist ja, zoals iedere uitgaander het heurt te doen, hebben de dames zich ook aan tafel laten fotograveren.
Toen ik déze foto onder ogen kreeg bemerkte ik, diep in mij, een aantal activiteiten:
1. Mijn ademhaling ging met horten en stoten,
2. Mijn stembanden weigerden op een normale toonhoogte dienst te doen.
3. Ik kreeg het warm (zal wel een opvlieger zijn geweest)
4. Er kwam overdadig vocht in mijn ogen.

Er is mij altijd op het hart gedrukt dat de Hormoonkuur dat kon doen veroorzaken! Die Hormoonkuur moet ervoor zorgen dat de plaats van mijn Manzijn wordt overgenomen door een Vrouwzijn. Met andere woorden, ik ga steeds meer vrouwentrekjes krijgen... Zoals uhh....bredere heupen, onlogisch denken, veel willen shoppen (en dan vooral in de uitverkoop!), kriskras door de supermarkt joggen anders vergeet ik bepaalde produkten, veel vertellen maar weinig zeggen en weet ik wat nog meer. Zoveel verstand over het doen en laten van vrouwen heb ik (nog) niet. Maar er kómt een dag.... Uhh...waar was ik gebleven?.

Oja, de laatste keer dat ik dit gevoel, deze emotie kreeg, was toen Joop Zoetemelk Wereldkampioen werd. En dat is lang geleden!

Maar... je hebt nu eenmaal èchte tranen en je hebt krokodílletranen. Ik heb weleens zo'n krokodil gezien op National Geographic en het viel mij op, dat die dingen altijd liggen te grijnzen. Niet op z'n brabants, maar het grijnzen dat men pleegt te doen buiten de brabantse grenzen. Of ze koppijn hebben of ze hebben honger of ze hebben geen sex gehad, ze grijn-zen konstant. En dus trek ik de conclusie, dat krokodilletranen worden geplengd door een speciaal soort mens die deze specifieke huilbuien kunnen oproepen vanuit het niets. Ja dat ging snel he. En van binnen, van bínnen grijnzen ze. De smiechten! Uhh....wat wilde ik eigenlijk zeggen?

Oja, de tranen waar ík het over heb, de tranen die ík plengde, dat waren tranen uit het hart. En, omdat ik ook nog eens een man ben (althans, zo voelt het toch), waren dat ECHTE tranen!

Anja, ons Danny en ik zaten gisteravond wat na te kaarten aan tafel, bij de Griek, aan het raam. Ik wachtte geduldig mijn beurt af om wat te zeggen want, wie ons Danny en Anja kent weet, dat je over een enorme portie geduld moet beschikken vooralleer het jouw beurt is om wat te zeggen en het is altijd maar raden, wanneer zij uitgesproken zijn. En op dát moment moet je je kans grijpen en het woord nemen. Uhh.....

Oja, het was mijn beurt en ik mocht wat zeggen! Blijblijblij!.
Ik vertelde die twee wat mij was overkomen en plots kreeg ik dat gevoel, die emotie weer! Ik keek door het raam naar buiten. Het overdadig vocht in de ogen, het buitenlicht dat waarschijnlijk flonkeringen in dat oogvocht veroorzaakte, dat heeft kennelijk diepe indruk op hen gemaakt want ze waren er stil van.
Ja, ik heb bepaalde gevoelens en ik kom er voort voor uit! En dat is allemaal de schuld van die Hormoonkuur èn... ik vind het niet eens erg! Eindelijk kan ik ook eens de schuld afwentelen in naam van, in dit geval, de Hormoonkuur!
En dát wilde ik eigenlijk kwijt..... dacht ik zo...
Nou geen bijdehande reacties plaatsen, want ik reageer daar tóch niet op.

PS.  als dit bericht onsamenhangend en onlogisch overkomt, dan komt dat óók door die verrekte Hormoonkuur!

Leef je leven!

Leef nu!

Ja, ik heb een mooie lieve vrouw (Anja) en 2 evenzo mooie en lieve zonen (Danny & Mike) en direkt aan ons Mike verbonden: de mooie en lieve Simone.
Plus..... ik heb prostaatkanker in uitgezaaide vorm. Ziehier, mijn huidige direkte leefomgeving.

Gevoel speelt in mijn direkte leefomgeving een belangrijke rol in onder andere Hoe ga je om met elkaar, Hoe uit je je.

De laatste tijd, echter, heb ik het gevoel gekregen dat, sinds de prostaatkanker ertussen is gekomen (jawel, ertussen, niet erbij), er iets veranderd is.
Was het eerst: 'het gezin en ik', nu is het 'het gezin, de kanker en ik'. In die volgorde. Het kan ook andersom maar mijn gevoel geeft de voorkeur aan de volgorde:  'gezin, kanker en ik'.

Mijn gezin wil mij ten allen tijde bijstaan, daar ligt het niet aan. Maar kan en wil ik hun belasten met alles wat ik doormaak? Ik zeg, grotendeels, nee.
Ja, je kunt wel wat vertellen wat je doormaakt maar als het gaat om details...... daar heb je de 'lotgenoten'  voor. Ook alweer zoiets, lotgenoten. Dit klinkt als 'wij willen niet maar moeten wel'. En daar zit een kern van waarheid in. De kanker is niet iets waar je voor gekozen hebt, de kanker heeft je overvallen en in gijzeling genomen.

De grote vraag is of je de gijzeling gaat overleven, In mijn specifiek geval, wordt mij altijd verteld dat de meesten niet sterven door de gijzeling maar tijdens de gijzeling. Ammehoela! Wie zegt dat je gestorven zou zijn wanneer je niet gegijzeld bent? Je bent dan weliswaar niet dóór de gijzeling gestorven maar misschien wel ten gevolge van de gijzeling. En sterven is sterven, dat doe je alléén in al je eenzaamheid. Ga maar na, de 1e keer dat je ergens naartoe gaat, wordt je door iedereen uitgezwaaid en er wordt van alles toegeroepen om je het gevoel (daar heb je 'm weer) te geven dat de trip goed gaat verlopen.

Uiteindelijk, ben jij diegene die alleen die trap op moet gaan. Jij bent diegene die op reis gaat. En nu zíjn er mensen die níet op reis gaan (althans, er zijn geen plannen). Er zijn mensen die snel en/of onverwacht op reis gaan en... er zijn van die mensen die op reis gaan, maar niet weten wanneer. Dat laatste type mens ben ik dus. Ik ga op reis  maar het zal een last minute boeking zijn, een sprintje naar de boot. Terug naar mijn direkte leefomgeving want ik dwaal af.

Nu is het zo, of het hoort in ieder geval zo te zijn, dat eenieder zijn/haar leven leidt. En iedereen ook, geeft daar een eigen invulling aan. Jij bepaalt wat erin thuishoort en wat niet.
Wanneer nu, in mijn geval weer, er 'iets' bijkomt, dan heeft dat zijn weerslag op alles en iedereen die er direkt mee te maken heeft. Door die tumor in mijn prostaat zie ik en merk ik, dat het leven gewoon zijn gangetje gaat. Het leven gaat door. Dat deed het al, alleen word ik mij daar meer en meer bewust van. En daarom ook besef ik, dat je je leven zo goed als het gaat probeert te leven. En hou daarbij ook andere levens in de gaten, want je kunt er zomaar mee verbonden zijn.

Leef je leven en vindt de balans tussen jezelf en de anderen. Dit moet gesneden koek zijn maar soms, soms is herhaling/bewustwording wenselijk :)

Aan de slag!

Het is inmiddels alweer 1 week geleden dat ik mijn 1e chemo behandeling gekregen heb. Na wat perikelen en afbraakverschijnselen over het lichaam en de geest, begint het bij mij weer te kriebelen. Ik wil wel weer aan de slag. Zowel op sportief gebied als zakelijk gebied en ja, ook op privé vlak :)

UWV re-integratieplan

Afgelopen maandag ben ik weer eens bij mijn opdrachtgever geweest en heb een leuk gesprek gehad. Ik voelde de energie weer opkomen. Met een leuke klus in het vooruitzicht ga ik de komende weken in. Heb mijn desktop pc ingericht en kan thuiswerken, als dat zo uitkomt!

Donderdag aanstaande heb ik een gesprek met mijn werkgever. Dan gaan we de Probleemanalyse doornemen zoals het opgesteld is door de Arbo arts. Met name de Wet Poortwachter zal de revue passeren. Zowel de werkgever als de werknemer hebben lusten en lasten. En dat is maar goed ook. Het initiatief zal veelal bij mij liggen, daar is de wet in voorzien. En dus zal ik mij eens gaan verdiepen in de materie zoals ik die gevonden heb op de UWV site. Samen, de werkgever en ik, gaan we eruitkomen.

Tsja, het is nu eenmaal een aparte ervaring. Je bent ziek verklaard en zal van deze ziekte niet meer genezen. Als alles goed gaat, ga ik er dus aan dood :) En dat laatste, dat doodgaan, was ik nog lang niet van plan uit te voeren. Dat wordt een project waarvan de einddatum nog niet vaststaat. Een project met een 'moving target ', op z'n goed nederlands gezegd.

Het analyse traject ( het vaststellen van de scope) heb ik reeds achter de rug. Nu is het een kwestie van domweg uitvoeren en slim vooruitblikken. En als ik vooruit kijk, zie ik mezelf niet (hele) dagen achter de plantjes zitten. Daar word ik niet vrolijk van. Zo nu en dan wel., met een bak koffie en iets erin bijvoorbeeld. Dan wil ik nog wel glimlachen! Die tijd achter de plantjes zal ik nodig gaan hebben, om bij te komen. Maar ik wil ook iets tastbaars achterlaten, zakelijk, privé en sportief. En dan, als ik daar zo eens over nadenk, dan heb ik nog heel wat te doen. Zal eens wat projectjes mèt einddatum gaan definiëren :P Ben ik gelijk ook even van de straat...

Chemo 1, week 1

De afgelopen 6 dagen zijn best heftig geweest. Een chemo behandeling zal ik niet meer onderschatten, want je doet het er niet even bij. Het is andersom, je doet een chemo en de rest hangt er een beetje bij.

De week startte zoals ik zou willen: Zonder enige storende bijwerking. Daar kwam al rap verandering in.

Gaandeweg kreeg ik last van pijn in de botten, hoofdpijn, pijn op de ogen. pijn op de kaken, pijn in het borstgebied. Daar bovenop kwam vermoeidheid, pijn in de handpalm, vingertoppen, gewrichten, en botten. Bij het aflopen van de trap merkte ik ook dat mijn beenspieren aan kracht ingeboet hebben. Maar, gelukkig geen misselijkheid :)

Chemo1, Week1

Vanaf vandaag, Dag 6, is de pijn aan het minderen, of ik raak eraan gewend. Dat kan ook :)

Had ik deze week ook wat stemmingswisselingen, na mijn bezoek aan de werkvloer en een leuke nieuwe opdracht kijk ik heel wat positiever tegen het leven aan en begin er weer zin in te krijgen! Vandaag wel eerst de desktop pc productie klaar maken voor het thuiswerken. Na veel vijven en zessen is dat eindelijk gelukt.

Zin in te fietsen, maar dan een bepaald tempo, ook dat is weer teruggekomen. Nu het weer nog!

Ik kan weer plannen en priotiseren. Ik kijk al verder dan een week en dat geeft een positief gevoel :) 

Alles sal reg kom

Vanavond mijn eerste (of misschien wel mijn tweede) dip aan het verwerken. Niet dat ik negatieve gedachten heb ofzo, maar gewoon omdat het me overvalt. Daarbij zijn de pijn, het weer en het (vanavond) alleen zijn, versterkende factoren.
Medische, privé en zakelijke dingetjes komen op me af. Morgenvroeg ga ik ze inplannen en er een prioriteitje aan plakken. Dat helpt. Want ik weet, zo gauw ik morgen weer opsta is er niks aan het handje en ga ik weer verder. Maar nu, nu vraag ik me af hoe lang ik het ga volhouden. Die vraag schuif ik maar weer voor me uit. Is nu niet van belang. Wat nu telt is hoe ik de nacht doorkom. Waarschijnlijk met een paar paracetemollekes achter de kiezen :D

Net Anja opgehaald van de Uden kermis. Tis net of een vader z'n kauwgom knauwende dochter ophaalt :D Heel apart dat gevoel. Zal wel met de algehele stemming te maken hebben en alles wat daar omheen hangt. Wat ik wel gezien heb, daar in Uden, is de kerk met die mooie ronde koepel. Dáár wil ik nog een foto bij nacht van maken. Dat wordt mooi.

Nu ook nog hopen dat het morgenochtend mooi weer is. Ik wil weer eens trainen op de racefiets. Mijn buik begint mij te storen in mijn bewegingen waarbij ik ietwat krom moet. Dit heeft te maken met een tekort aan beweging en een teveel aan medicijn. Dat komt ook wel weer in balans, als ik dat wil.

Met  de smaak is het evenzo slecht gesteld. Zelfs het energie drankje smaakt naar aanmaak siroop. Hm, misschien is een biertje beter, of cognacje. Ik heb nog goeie staan. Eén glaasje kan geen kwaad toch? Doen dus, paracetemolleke er achteraan en dan slapen..... dat klinkt dan weer positief :P

Stemgeluid

Gisteren, waren we op bezoek bij 'oude' vrienden op de camping. Keigezellig natuurlijk!

Op een gegeven moment zei Anja: 'Wat ik het meest zou missen aan hem (ik dus) is zijn stemgeluid'.

Ze had ergens gelezen dat, wanneer een naaste er niet meer is, het eerste waar iemand behoefte aan heeft, is het horen van de stem. De stem wordt vaak vergeten en inderdaad, kan jij de stem naar voren halen, van iemand die je ontvallen is, maar die je toch nog 'n keer heel graag wilt horen?

Nu worden goede voornemens over het algemeen aan het begin van een nieuw jaar gemaakt. Maar voor mij is elke dag het begin van een nieuw jaar. Dus vandaag maak ik een goed voornemen. Ik ga Anja vaker met geluid 'appen'.

Kan ze me naar behoefte afspelen of zelfs het zwijgen opleggen. Wat een luxe! :)

Haaruitval tijdens chemo?

Er zijn er die last hebben van haaruitval tijdens de chemo. Waar, wanneer en hoe lang? Ik weet uit ervaring dat hoe minder haar je kop siert, hoe kouder het aanvoelt. En vooral tijdens een chemo voel je nogal eens wat (bij jezelf :D).

Ik heb eens 'gegoogled' (nieuw nederlands voor 'opgezocht via internet') en een bron gevonden: http://www.rosettelavedette.com/nieuws/chemo-haaruitval-10-veel-gestelde-vragen/

'Haaruitval of alopecia is de meest gekende en meest zichtbare bijwerking van chemotherapie. Chemotherapie is eigenlijk een overkoepelende term voor de behandeling van kanker met zogenaamde cytostatica. Kankercellen hebben de eigenschap om zich snel te delen. En cytostatica zijn medicijnen die er net op gericht zijn om deze snel delende cellen te vernietigen of de groei ervan te vertragen. Alleen treffen ze ook andere, gezonde cellen die zich ook snel delen, zoals de cellen die in onze haarzakjes voor de haargroei zorgen. Net dat veroorzaakt haaruitval na chemo.'

'Doorgaans begint de haaruitval 2 tot 3 weken na de eerste chemokuur. Bij de ene persoon treedt het haarverlies geleidelijk op, bij de andere valt het haar meteen met grote plukken uit.'

'Tip! Wacht niet tot je haar begint uit te vallen om op zoek te gaan naar geschikte hoofdbedekking. Kijk voor de start van je chemobehandeling al uit naar een (passende) hoed/muts/pet/buff/.... '


Veel haar heb ik toch al niet en wat ik heb, milimeter ik ook nog eens. Dat hield me niet tegen om alvast een vilten hoed te bestellen. Mooi of niet. Wel lekker warm en waterafstotend. We gaan immers de herfst/winter tegemoet niet waar?  :p

Hygiëne

Ik ben een wandelend gifvat en je omgeving een bron van bacteriën en weet ik wat nog meer voor enge beestjes. Weet ik veel of je aan je kont hebt gezeten of je genitaliën eens flink ter hand heb genomen. Of erger, een van je contacten.... Laten we mekaar niet zieker maken dan we al zijn want mijn weerstand neemt af tijdens de duur van de chemo. En ik krijg er in totaal 6.

link: http://www.gezondheidsnet.nl/kanker/leefgewoontes-in-tijden-van-chemo

tongue-emoticon
Link

Chemo behandeling 1

De eerste chemobehandeling is ingebracht. Op zich ging de uitvoering probleemloos. Beetje misgeprikt bij het insteken van het infuus en de apotheek was een medicatie (granisetron*) vergeten mee te geven of had het in ieder geval niet gemeld aan Oncologie. Medicatie werd alsnog toegediend per infuus, daar waar een pil normaliter het werk had moeten doen.

Chemo 1

*Noot: Ter preventie van acute misselijkheid/braken ten gevolge van zwaar emetogene chemokuren gaat vanwege de effectiviteit de voorkeur uit naar een 5-HT₃-receptorantagonist (bv. granisetron) Bron: https://www.farmacotherapeutischkompas.nl/Preparaatteksten/G/granisetron.asp

Nadat de ontbrekende medicatie (zie *Noot) was toegediend, kon met het inbrengen van de chemo begonnen worden. Het 1e kwartier gaat dat rustig aan (procedure) om te zien of ik allergisch ben voor dat spul. Dat was niet het geval, dus vanaf dat tijdstip gaan de remmen los. Tijdens het inbrengen van de chemo heb ik nergens last van gehad. De bijwerkingen begonnen die nacht erop.

Voorbereidende handelingen: Toedienen van vocht en Granisetron

Had ik eerst het plan om alles wat met de 1e chemo te maken had te verzamelen in dit bericht. Dat plan, heb ik verlaten en zal per chemo/per week een bericht plaatsen, juist omwille van de duidelijkheid :)

Ga heen en vermenigvuldig U!

Aan deze wijze woorden moest ik denken toe ik de wachtkamer bij Oncologie zag. Wat specifieker, het betreft de wachtkamer voor de chemo behandelingen. Wat een zielig hoopjes mens trof ik daar aan tijdens de excursie.

Vandaag heb ik mijn eerste chemo en ik verwacht hetzelfde beeld terug te zien. En ik mag daartussen gaan zitten. Ik ga verwoede pogingen doen om niet in dit beeld te passen.

'Ga heen en vermenigvuldig U' kan, in mijn simpel brein, 2 betekenissen hebben. Één, het technisch aspect, de voortplanting. Twéé, een wat meer diepgaande gedachte en deze is anders diepgaand dan in één genoemd. Namelijk, Ga heen, spreek wijze woorden en maak indruk op de mensen en zorgt ervoor dat jij in het brein gebeiteld staat van die mensen. Op deze wijze, kan je je vermenigvuldigen. Net als de wijze meester die deze woorden uitsprak.

Dat is een andere benadering dan die van 'ga je voortplanten'. Dat deden we toch al, Daar heb je geen wijze woorden voor nodig. Tegenwoordig wordt er van alle kanten aan toegevoegd 'En gebruik een condoom!' Want er zijn SOA's zat, of erger. Dat krijg je er nou van als je 'Vermenigvuldig U' te letterlijk opvat. Maar niet veel later dan het uitspreken van die woorden, was het letterlijk opvatten van 'Vermenigvuldig U' wel wat makkelijker om uit voeren en zeg nou eerlijk, tis meer fun! Maar of het alleen maar zo bedoeld is....

Kijkend, niet alleen in de wachtkamer maar in de wereld van vandaag, kan ik mij niet helemaal vinden dat letterlijk opvatten. Ja, zo te zien is er verdomd veel en vaak letterlijk opgevat, zoveel zelfs dat de fysieke rijkdom en geestelijke rijkdom zo mank loopt als maar zijn kan. De ontwikkelingen van de laatste maanden laat dat alleen maar zien. Ik noem economische vluchtelingen, golddiggers, asielzoekers, oorlogen her en der ter meerdere glorie van de aldaar leidinggevende dictatortjes, het minzaam toezien van de 'rijke' wereld..... en zo zullen er wel meer voorbeelden zijn.Gaat naar huis en bespring je partner! Nee! 'Ga heen en vermenigvulig U' betekent ook: 'Ga heen en laat zien wie je bent, wat je bent, wat je hebt en waar je voor staat'. Het woordje 'kanker' wordt niet voor niets zoveel mogelijk vermeden, de stempel kanker op je voorhoofd wordt óók zichtbaar als je, onder andere, op pad bent voor een hypotheek, verzekering of sollicitatie. Mensen kijken er niet raar van op als je griep hebt, maar ook dan ben je ziek, ook de griep keert terug, ook aan de griep zijn hele generaties gestorven. En nu, nu is griep heel gewoon, je kunt er zelfs tegen ingeent worden. Ik bedoel maar.

Terug naar mijn eerste chemo. Ik ga mee eerst volstoppen met medicijnen tegen weet ik wat nog meer, dan laat ik me vollopen met chemo, en dan is het afwachten hoe of die chemo valt in mijn lijf. Gaat dat lijf van mij tegen die chemo vechten (mijn lijf kennende....)? Gaat dat lijf van mij ervoor zorgen dat ik bijwerkingen ga krijgen? Ik heb mij voorgenomen de chemo en de medicatie te Ondergaan. Laat dat spul zijn werk doen. Hoe beter het werkt, hoe beter het aanslaat. Doel is, die tumor zo'n hengst voor de kop te geven dat die niet weet wat voor en achter is. Sterker nog nog, dattie verdwaalt en ik'm uitpoep. Dat zou humor zijn, daar ligtie dan in de pot en dan kan ik 'Vermenigvuldig U' weer eens letterlijk opvatten. Rrrrrrrr! :p

Slikken

Vandaag de intake gehad bij Oncologie, bijgestaan door Anja, Mike en Simone. We hebben het gehad over wat de chemo zoal gaat inhouden, waar ik last van zou kunnen krijgen. En das niet mis. Maar wat belangrijker is, is dat dátgene waar ik last van heb, dat juist dát gaat verdwijnen. Want daar doen we het voor, nietwaar?

Wat ik ook heb meegekregen, behalve een lading informatie, is een dosis medicijnen:

Prednison, Pantoprazol en Dexamethason. Mijn pillendoosje begint te klein te worden. Ik had nooit gedacht meer te gaan slikken dan een bloedverdunnertje en Zocor. Dus dit kan er ook nog wel bij. Ik word de happy slikker. In het gewone leven zorgt de regering er wel voor dat ik van alles moet slikken, in de medsiche wereld is dat een team van specialisten. Wanneer zij zeggen slik, slik ik. Maar dan slik ik met vertrouwen. Dat kan ik van de regering niet zeggen maar goed, dat is een andere discussie. Daar wil ik het met Mark (Meneer Rutte voor jullie) nog eens over hebben. Achter een glas goede Cognac en een vette sigaar in de bakkes. Dan kan ik dat ding zo af en toe in z'n strot duwen als die (Mark) weer eens onzin aan het uitkramen is. En dat gebeurd nogal eens!

Maar goed, die chemo, das niet niks. Dat maakt meer kapot dan je lief is. Dat ik er een kale kop van kan krijgen...mwah, das nou net iets wat ik niet ga missen. Mijn huidig kapsel verraad nog dat ik in een ver verleden in het bezit was van wat eens een weelderige haardos was. En daar was ik trots op. Toen, nu allang niet meer. Zelfs de föhn gebruik ik niet meer. Ik laat het woensdag gewoon gebeuren, zoals met alles de laatste tijd. En dat is vanaf  nu afgelopen! Ik laat gebeuren wat móet gebeuren, maar ik laat óók gebeuren wat ík vind dat moet gebeuren. Met andere woorden, ik slik alleen als ik zelf slikken wil. Die hormoonkuur begint te werken. Ik ben baas over eigen buik! Zo.

Noot: Nondeju! Ik heb meer buik dan me lief is..... :[

Vooruit met die geit!

Ik bedenk mij dat de titel 'Vooruit met die geit!' best wel wat vragen kan oproepen in onze multiculturele samenleving zoals die vandaag is en morgen wordt.

Weest gerust minderheidjes, Vooruit met de geit! is een oud Nederlands spreekwoord. Het wordt veelal gebruikt in situaties waar de voortgang niet aan verwachtingen voldoet. Snapt U? Nee, das jammer dan. De uitroep Vooruit met de geit! heeft niks met het slachten van he beestje van doen, noch wordt het seksueel misbruikt. Althans, daar ga ik van uit, maar ik sta niet in wat de enorme seksuele drift van een geitenhoeder met de geitenhoeder doet. Ervan uitgaande dat een geitenhoeder een enorme seksuele drift heeft.

Vooruit met de geit! betekent zoiets als All hens aan dek! of Steek die handen uit de mouwen! of iets van die strekking. Ja, Ga G&#$"!%$ aan het werk! mag daar ook onder gerekend worden.

Dus, mocht je van de titel iets maken waardoor je je gerechtigd voelt mij naar de eeuwige jachtvelden te sturen....... dan....dan ga ik eens een hartig woordje met je spreken. Nee, niet hartig om te eten maar uhh... pittig. Dat is ook om te eten? Ow, uhh... dan ga ik met je in discussie. Wat dat is, discussie? pffffff ik word erg moe van je. Hoezo, welterusten? Jij je zin, Houdoe!

Genieten, toch?

Om het weekend eens lekker in te luiden hebben we, vanuit het fiets vriendenclubje, een High Beer avond geregeld. In Vessem. Op een of ander terras.

Achteraf gezien, ken ik dit terrasje wel, Kom hier al sinds jaar en dag voorbij gefietst tijdens een van de vele traingstochtjes. Maar nooit heb ik verwacht  er zelf te zitten. Dat is tegen mijn principes, als ik train. Maar nu zit ik er en het bier smaakte goed net als de hapjes overigens. Het bier smaakte me zo goed, dat ik er de volgende ochtend geweldige spijt van had. Misselijk, duizelig, koppijn..... ik vroeg me af, of ik dit alles ook gehad zou hebben wanneer ik níet aan de hormoonkuur zou zijn geweest. Het kan ook de leeftijd zijn natuurlijk, hoewel ik er op de bewuste avond zelf, niets van gemerkt heb. Dan ben ik weer 30, of daaromtrent. En, ik weet, bier is niet goed voor me nu, wel lekker. Niet om me te bezatten, die tijd heb ik achter me. Nee, tegenwoordig drink ik bier om er van te genieten. En ik geniet er veel van. Teveel zelfs. 

Gelukkig hadden we, Anja en ik,  zaterdagochtend niks op de planning staan. Zaterdagmiddag wel,

Dan is mijn broer(tje) 50 geworden. 50 jaar! Wat een broekie eigenlijk nog. Het feestje werd in een Moluks centrum gegeven en het eten was voortreffelijk (Angelique!)! Ik heb er toch wel mooie foto's gemaakt. Toch wel omdat ik niet zeker wist of de accu van het toestel het zou volhouden, want ik heb de flits veelvuldig gebruikt. Nu de foto's nog op cd zetten en ze kunnen bekeken worden Peter en Angelique! :)

Dat waren 2 feestdagen, eigenlijk. Achteraf gezien, heb ik er niet zoveel van genoten als ik eigenlijk zou willen.

Het besef dat ik prostaatkanker heb, dat ik een behandeling krijg die palliatief wordt genoemd, dat ik hiervoor een hormoonkuur onderga en vanaf volgende week 6 chemo behandelingen krijg, dat besef doet mij niet geheel beseffen dat ik aan het feestvieren moet denken. Ik heb er wel zin in, maar kan de zin erin niet krijgen. Tis alsof je een koers aan het rijden bent, maar de kilometers willen maar niet vlotten. Of je ben een spits en de doelpunten willen maar niet vallen.

Ik laat het maar over me heengaan. Net als morgen. Morgen heb ik een gesprek met oncologie. Dan wordt uiteengezet wat er zoal gaat gebeuren, het komende half jaar.

Ik heb het boekje Leef! van Laura Maaskant binnen. Ga het lezen en misschien kan ik er wat levenswijsheid voor mezelf uit halen. Hoewel Laura heel jong is, zijn mensen op hun eind  heel wijs. Net als ik dus. Maar ik ben dan ook altijd al wijs geweest. Van jongs af aan. Niet dat men mij begreep, maar dat is ook weer te begrijpen. Nu is het niet slim om dat van mezelf te zeggen, maar ik ben intelligent genoeg om alle opmerkingen neer te sabelen. Desnoods met gepast geweld. Hoewel ook dat niet goed voor me is, want daar heb ik testosteron voor nodig en laat nou net die hormoonkuur er voor zorgen dat de testosteron aanmaak uitgeschakeld wordt. Daar ga je dan met je gepast geweld.

Nee, ik ben juist heel mak geworden, krijg een buik(je) en iedereen doet net of ik al een eind op weg ben om dood te zijn. Voor jullie geldt: Je snapt er niks van! Ik ben er en blijf voorlopig nog genieten! uhh....op míjn manier dan :p

Het Houtsmuller dieet

Tijdens mijn surftochten over het net viel mijn oog op het Houtsmullerdieet:
Houtsmuller probeert met zijn voedingsadvies in feite de tumor uit te hongeren: door weinig makkelijke brandstoffen als suiker en verzadigde vetten toe te voeren, weinig eiwit als bouwstof en tevens stoffen toe te voegen die de vaatgroei remmen zodat de tumor moeilijk kan groeien en ook moeilijker kan uitzaaien. Veel van de inzichten van Houtsmuller worden door wetenschappelijk onderzoek ondersteund.

Ik zal dit dieet niet op de voet volgen want ja, ik hou wel van zo af en toe lekker eten, kankerremmend of niet. Een frietje met frikandel speciaal gaat er wel in hoor. In grote lijnen echter, zal ik het dieet wel volgen, want het klinkt logisch allemaal en wat niet logisch klinkt, doe ik gewoon, als dat me wat lijkt. Zoals geen koffie meer na 21:00  en meer groene thee (dat deed ik toch al) ;)

Alternatief: Je kunt natuurlijk ook met een klontje suiker voor je anus, gaan zitten wachten tot de tumor eruit komt, maar dát lijkt me toch ietwat té optimistisch :D

Aanvullende info Houtsmuller:
Dr. Houtsmuller (± 1924), internist en ex-kankerpatiënt, heeft zichzelf genezen van kanker door een dieet, dat aanzienlijk ruimer is dan het Moermandieet.

Hij zelf spreekt liever van een voedingstherapie dan van een dieet. Er mag namelijk een enkele keer gezondigd worden.

Enige hoofdpunten van het dieet:

Koffie, thee:

In tegenstelling tot vroeger is koffie toegestaan, maar niet na 21.00 uur.
De huidige koffie en thee hebben een licht kankerremmende werking. Het gaat dan om groene thee.
Vroeger werd koffie gebrand op een manier die kankerverwekkend was.

Koolhydraten:
I.t.t. Moerman vindt Houtsmuller aardappelen verantwoord.
Geraffineerde suiker wordt afgeraden, Bruine suiker en honing zijn wel toegestaan.
Alleen engelse marmelade zonder toegevoegde suiker vanwege een kankerremmende stof in sinasappelschillen.

Volkorenproducten:
Vruchtensappen uitsluitend tijdens de maaltijden drinken.
Flessen of pakken zuiver vruchtensap zijn een redelijke tweede keus.

Fruit:
Practisch alle fruit is toegestaan. Geperst sap echter alleen tijds de maaltijden, tenzij de patiënt sterk vermagerd is.
Aanbevolen fruit: ananas, grapefruit, citroen, kiwi, meloen.

Groenten:
Onbespoten groenten zijn effectiever dan bespoten.
Onbespoten groenten eerst een half uur in zout water leggen, dan afspoelen en verder bewerken.
Diepvriesgroenten zijn nauwelijks minder effectief in kankerremmende stoffen.
Blikgroenten heeft geen kankerremmende werking meer.
Verse groenten hebben de voorkeur boven supermarktgoenten.
Aanbevolen groenten: bloemkool, boerenkool, brococoli, rode biet.
1 gram vitamine C om het schadelijke effect van nitraat te neutraliseren.
Zelf sap maken van bieten en wortelen wordt aanbevolen, het is ook goedkoper dan sappen uit flessen. Niet teveel knoflook en ui in het sap.

Vlees:
Vlees wordt afgeraden wegens het arachidonzuur, dat een ontstekingsbevorderende werking heeft. Een enkele keer mag er gezondigd worden, maar geen verbrand barbequevlees.
Lever en zwezerik bevatten echter kankerremmende stoffen. Het beste is lever van de scharrelkip en daarna die van het varken. Varkens eten namelijk sojameel en vismeel.
Geen rood vlees. En ook geen rundvlees.

Vis:
Vette vis (paling, zalm, zalmforel, haring, bokking, makreel, sprot, sardines, heilbot, forel) kan wel. Deze vis heeft namelijk minder eiwit en zeer belangrijke, kankerremmende, onverzadigde visolien en veel vitaminen en mineralen.
Vette vis kan gefileerd, gestoomd of gerookt worden gegeten. Bij bakken uitsluitend roomboter of olijfolie gebruiken, in kleine hoeveelheden en niet teveel verhit.
Geen magere vis.

Sojabonen:
Prima, maar geen sojaburgers met paneermeel en vet.

Zuivelproducten:
Halve zuivelproducten hebben de voorkeur boven hele.
Karnemelk en biogarde wordt aanbevolen (linksdraaiend melkzuur).
Kaas: bij voorkeur minder vette kaas, verder schapen- en geitenkaas.
Roquefortkaas aanbevolen.

Noten:
Geen pinda's of kokosnoten.
gewone noten wel toegestaan. Bittere amandelen aanbevolen.

Alcohol.
Heel weinig. Een heel enkele keer zondigen mag.

Aanvullingen:
Eventueel aangevuld met vitaminen en mineralen

Bovenstaande opmerkingen zijn gebaseerd op krantenberichten en interviews. Voor een goed overzicht van het dieet wordt aangeraden om Het Dr. Houtsmullerdieetboek (ISBN 90 313 2489 2) en Het Dr. Houtsmuller Kookboek (ISBN 90 313 2734 4) aan te schaffen.

Leven met de diagnose kanker

Gisteren het boek Leef! besteld van Laura Maaskant.

Ik werd getipt door een medeblogger en na het lezen van de intro (zie hierna) besloot ik het boek aan te schaffen en kijk er naar uit wanneer het boek binnenkomt.

Hetzelfde doen als Laura is niet mijn plan, maar het interesseert me hoe iemand als Laura omgaat met de diagnose en het besluit zoals zij dat voor haar heeft genomen.

In ‘Leef!’ vertelt de Laura Maaskant hoe haar leven is veranderd na de diagnose kanker.


Laura Maaskant is vijftien jaar als hoort dat ze een kwaadaardige vorm van kanker heeft. Na een intensief behandeltraject lijkt ze genezen, en pakt ze haar leven weer op. Ze maakt haar vwo af en gaat studeren in Amsterdam. 

Maar dan keert de kanker terug. De prognose is onzeker, haar levensverwachting beperkt. Nogmaals loodzware behandelingen ondergaan wijst Laura af. Ze gaat voor kwaliteit van leven; niet met een bucket list, maar met haar vrienden en haar familie, en in haar werk.

In ‘Leef!’ beschrijft Laura Maaskant niet alleen wat de ziekte haar heeft gekost, maar ook wat die haar heeft opgebracht: de mogelijkheid om te genieten van de tijd die haar nog rest, en elke dag intens te beleven.

‘Een hartverscheurend eerlijk verhaal over een jonge vrouw met kanker. Niet het vechten voor genezing, maar het vechten voor persoonlijke groei staat centraal. Laura beschrijft ultiem geluk vanuit de schoonheid van vergankelijkheid.’ – (bron: bol.com- Maarten van der Weijden)

Whatever it takes!

Goed, het is nu zo'n 2,5 maand geleden dat ik de diagnose 'prostaatkanker kreeg en deze heb ik zien uitgroeien (de woordkeuze is toevallig :P) naar 'prostaatkanker met uitzaaiing'.' Er is een woord voor uitzaaiing: Metastasen, maar ik vind uitzaaiing mooier. Punt.

Ik denk, dat ik de ontkenningsfase achter de rug heb. De periode waarin ik maar niet wil beseffen dat ik een tumor in mijn prostaat heb. Nu de hormoonkuur gestart is en vanaf volgende week een reeks chemo behandelingen van start gaan, komt meer en meer het besef dát ik een tumor in mijn prostaat heb mét uitzaaiing in het bot. Voor zover ik weet betreft het één uitzaaiing in het schaambeen.

Is er dan ook een voordeel? Jawel hoor. Ik sta namelijk onder kontrole en iemand die 'gezond'  is niet.

Hoe dan ook, ik zit in een palliatieve behandeling en dat wil je niet. Want dat betekent dat de levensverwachting binnen een onbepaalde tijd, bepaald is. Dat geldt voor iedereen eigenlijk wel, maar in mijn geval is onbepaalde tijd korter dan de onbepaalde tijd van iemand die géén uitgezaaide prostaatkanker heeft.

Maar nu heb ik de tumor in mijn prostaat geaccepteerd. Hij zit er nu eenmaal, net als die uitzaaiing in het schaambeen. Ga ik hem te lijf? Jazeker wel. met alles wat de medische wetenschap in het magazijn heeft liggen. En dat is, alweer in mijn geval: Hormoonkuur, Chemo, Bestraling, een combinatie van...., en wat er nog meer ontwikkeld gaat worden. Ik ga met open vizier de arena in en ik pas me aan de omstandigheden aan waar en wanneer het nodig is. De survivor is niet per definitie de fitste, maar degene die zich weet aan te passen. En daar doe ik het mee :)

Hoe gaat het met je?

De vraag 'Hoe gaat het met je' wordt geregeld aan me gesteld. 'Goed!'zeg ik dan met een glimlach. Je ziet de vraagsteller denken: 'Goed? Dat kan toch niet, met zo'n slecht vooruitzicht......' Ik haast me dan om er meteen aan toe te voegen 'gezien de omstandigheden'. Het gezicht van de belangstellende verraad een zichtbaar 'Oooh, dan is het goed' :)

Ik weet ook wel dat de vraag met de beste bedoeling gesteld wordt en, ik weet ook wel dat het antwoord 'Goed' onvoldoende is. Daarom antwoord ik standaard met 'Goed, gezien de omstandigheden'. Want ja, wat moet ik anders antwoorden en.... wat moet men anders vragen?

Gezien de omstandigheden..... die kunnen in de nabije toekomst erg gaan veranderen. De hormoonkuur en de chemo behandelingen zullen hun sporen nalaten, zowel fysiek als psychisch. Zolang  ze doen wat er van verwacht wordt, namelijk de tumor onder de duim houden, vind ik het niet erg. Dan mogen ze sporen achterlaten. Ik ben tenslotte ook maar een mens nietwaar? Maar ook aan die sporen stel ik eisen. Ze mogen mij niet hinderen in mijn dagelijkse bezigheden. Zowel privé als zakelijk als sportief. Want ik wil dat het goed met me gaat, gezien de omstandigheden.

Dus stel de vraag gerust, je kent het antwoord nu. Het gaat altijd 'Goed' met me, 'gezien de omstandigheden' :D

Werk I

Deze week weer bij Defensie begonnen . Heb besloten het rustig aan te doen. Daarom heb ik voorgenomen halve dagen te werken. Ook, omdat volgende week de 1e chemobehandeling gepland is en ik niet weet of ik last ga krijgen van bijwerkingen. Vooralsnog wil ik gewoon weer nuttig bezig zijn!

Bij Defensie ga ik eerst aan de slag om thuiswerken geregeld te krijgen. Een desktop heb ik al up & running voor werken van huis uit.

Gisteren, dinsdag, heb ik een gesprek gehad met mijn leidinggevende bij CGI.  Afspraak gemaakt omtrent urenboeking en een vervolgafspraak om het te verwachten vervolg te bespreken. Dat vervolg is voor beiden heel vaag en afhankelijk van hoe de hormoonkuur en de chemoś aan gaan slaan. Ten slotte ben ik niet in een genezende behandeling (curatief) maar in een verlengende behandeling (palliatief) terechtgekomen.

Waar ik mij in moet verdiepen:
1. Wet Poortwachter
2. WIA
Wat deze 2 onderwerpen inhouden weet ik (nog) niet, maar weet wel dat hierin regels beschreven zijn waaraan werkgever en werknemer zich dien te houden danwel geadviseerd worden deze te volgen.

Kanker en Werk

Vroeg of laat krijg jij, als kankerpatient of gewezen kankerpatient, er mee te maken. De relatie met betrekking tot de werkgever komt onder druk te staan.

Je krijgt te maken met onder andere de Wet Verbetering Poortwachter, het UWV en de WIA. Het is dus van belang je te verdiepen in deze materie zodat, wanneer de onderwerpen of een van de onderwerpen ter sprake komt, je niet onvoorbereid voor het blok wordt gesteld. Sterker nog, het initiatief ligt bij jou. Je kunt er beter zelf op tijd mee beginnen dan dat 'men' er mee begint. Ik weet er zelf nog niets van af, maar ga de brochure bestuderen/volgen en ga dit onderwerp zeker bespreken met lotgenoten in het PKS (Prostaat Kanker Stichting). Mocht jij hier ervaring (en dus kennis) in hebben opgedaan, zie ik dat natuurlijk ook graag :)

(bron: brochure Wat en hoe bij Kanker en Werk)

De brochure begint met:
Kanker zet uw wereld op zijn kop. De diagnose wordt vaak gevolgd door complexe en lange behandeltrajecten.
U kunt niet meer (of beperkt) werken en krijgt te maken met allerlei instanties* en personen. Er komt veel op u af.
Langdurige gevolgen, zowel fysiek als psychisch en soms ook sociaal (denk aan collega’s die het er moeilijk mee kunnen hebben), maken het moeilijk om het oude leven weer op te pakken. Met name werkhervatting blijkt een struikelblok.

Werkhervatting is uw verantwoordelijkheid
De overheid wil echter dat u zelf verantwoordelijkheid neemt en, zodra het kan, weer aan het werk gaat. Het uitgangspunt is dat u uitgaat van wat u nog wel kunt. U moet actief aan de slag.
En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want ondanks de wettelijke verplichting hebben zorgverleners tijdens het behandeltraject weinig aandacht voor werkhervatting. U zult dus als werknemer zelf initiatief moeten tonen om dit traject in gang te zetten.

Als genezing niet meer mogelijk is
Bij de terugkeer naar werk is ook de medische prognose van groot belang. Een gunstige prognose leidt waarschijnlijkt op termijn tot werkhervatting, maar wanneer genezing niet meer mogelijk is, bepaalt u zelf wat u belang-rijk vindt. Werk kan in de laatste levensfase een rol spelen, maar het hoeft niet.

Meer weten? Vindt de brochure (met Google), Download de brochure, Lees de brochure.

Voeding bij kanker

Op Facebook werd ik door een vriendin gewezen oip het volgend artikel, gepubliceerd door de Telegraaf. Dieet tegen misselijkheid bij chemo:

*antioxidanten

Dit artikel gaat over een soort van vasten in de vorm van een dieet vóór een chemokuur. Dit zou dan de mogelijke bijwerking misselijkheid kunnen voorkomen. Zeer interessant en ben benieuwd wanneer het dieet wordt gepubliceerd. Link: http://www.telegraaf.nl/gezondheid/24264219/__Dieet_tegen_bijwerking_chemo__.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=referral&utm_campaign=facebook

Wat je ook moet lezen is de folder: Voeding bij kanker, uitgegeven door het KWF.

De brochure geeft advies ten aanzien van voeding tijdens een chemokuur. In het advies wordt gepleit voor het tot je nemen van:

• voldoende energie

• voldoende eiwitten

• voldoende vocht

• vitamines en mineralen

Link: https://www.kanker.nl/bibliotheek/artikelen/1407-brochure-voeding-bij-kanker-kwf

Een combinatie van  deze twee lijkt mij zeker het uitvoeren waard :)

*Kritische kantnoot antioxidanten (bron: gezondheitsnet.nl)

Recent is er veel aandacht geweest voor antioxidanten in relatie tot kanker. Wat zijn antioxidanten precies? In welke voeding komen ze voor? En kun je ze nog veilig gebruiken (bijvoorbeeld in voedingssupplementen)?

Onder meer reclamemakers en fabrikanten hebben de associatie 'antioxidanten zijn gezond' er bij ons ingeramd. Maar ook wetenschappers hebben daaraan meegewerkt. Langzaam maar zeker blijkt nu dat het met de gezondheidseffecten van antioxidanten toch wat ingewikkelder gesteld is...

Tegen oxidatie

Eerst maar even de vraag beantwoorden wat antioxidanten eigenlijk zijn. Het woord 'antioxidant' betekent 'tegen oxidatie'. Dat is ook de rol van een antioxidant: de stof voorkomt schade in je lichaamscellen, die ontstaat door oxidatie.

Oxidatie is een natuurlijk proces, waarbij zogeheten vrije radicalen - agressieve stoffen - lichaamscellen beschadigen. Ook kunnen deze vrije radicalen de celdeling ontregelen, waardoor kanker kan ontstaan.

Antioxidanten reageren op zo'n manier met de vrije radicalen dat deze onschadelijk worden. Klinkt voorlopig goed dus, want antioxidanten beschermen tegen kanker.

Vandaar ook dat de stoffen die een zogenoemde antioxidantwerking hebben in zo'n goed daglicht zijn komen te staan. Voorbeelden van deze stoffen zijn devitamines C en E en de spoorelementen selenium (seleen) en zink.

Van nature vind je deze in allerlei voedingsmiddelen, zoals groente, fruit, noten, rode wijn, thee en chocolade. Maar tegenwoordig worden antioxidanten vanwege hun vermeende gezondheidseffecten aan tal van producten toegevoegd, en er zijn zelfs pillen en preparaten met hoge doseringen antioxidanten.

Niet altijd gezond

Niet alleen aan voeding, maar ook aan cosmetica worden vaak antioxidanten toegevoegd (co-enzym Q10). Baat het niet, dan schaadt het niet, zo is de gedachte. Maar die gedachte lijkt niet te kloppen. Verschillende onderzoeken laten zien dat antioxidanten zeker niet altijd gezond zijn.

Studies onder rokers in Finland en Amerika tonen aan dat hoge doseringen van de antioxidant vitamine A de kans op longkanker onder rokers niet verlaagt, maar juist verhoogt. Rokers moeten dus geen extra vitamine A nemen.

Ook andere onderzoeken, bijvoorbeeld in Nederland, laten bij andere antioxidanten (zoals vitamine E) die in hoge doses waren toegediend, geen of zelfs negatieve gezondheidseffecten zien.

Gevarieerd eten

Wat nu? Antioxidanten gaan mijden vanwege die negatieve effecten? Dat zou onzin zijn, want het is en blijft overduidelijk dat antioxidanten tal van positieve, beschermende gezondheidseffecten hebben.

Belangrijk is wel er niet te veel van binnen te krijgen. Laat je dus niet al te volgzaam leiden en verleiden door al die kreten op verpakkingen als 'Nu met extra antioxidanten'. Als je gezond en gevarieerd eet, krijg je namelijk precies voldoende antioxidanten binnen.

Producten waaraan antioxidanten zijn toegevoegd zijn trouwens ongevaarlijk, maar ook overbodig. Ze wekken een gezonde suggestie, maar kunnen die niet waarmaken. Waar je echt mee moet uitkijken, zijn pillen waarin heel veel antioxidanten zitten. Neem deze liever niet, omdat ze schadelijk zouden kunnen zijn.

Kortom, antioxidanten zijn niet het wondermiddel waarvoor ze lange tijd zijn aangezien. Ze zijn goed voor je gezondheid als je ze binnenkrijgt via je normale voeding, bijvoorbeeld blauwe bessen. Eet dus gewoon gevarieerd volgens deSchijf van Vijf.

Link: http://www.gezondheidsnet.nl/vitamines-en-mineralen/antioxidanten-veilig-of-niet

Inloophuis de Eik

Vanuit het ziekenhuis werd ik door de Oncologische verpleegkundige gewen op het inloophuis de Eik in Eindhoven.

Dit inloophuis is er voor kankerpatienten hun partners en geinteresseerden. Het inloophuis wordt bestierd door voornamelijk vrijwilligers. Er worden diverse activiteiten ontwikkeld welke graag en druk bezocht worden (zie Agenda op de website).

Link: http://www.inloophuis-de-eik.nl/

Prostaat Kanker Stichting

Een van de activiteiten in het inloophuis de Eik, ligt in handen van de PSK (Prostaat Kanker Stichting). De door PSK georganiseerde bijeenkomsten worden bezocht door mannen met prostaatkanker en hun partners. Daar kunnen  problemen, behandelingen, gevolgen etc worden besproken.

Link: https://www.kanker.nl/organisaties/prostaatkankerstichting

De Drempel

Voor de Mannen (vanaf het 40e levensjaar) onder ons: Wat ik vooral weg wil nemen, is de drempel om je prostaat te laten checken op mogelijke tumorvorming!

Dit checken, geschiedt in eerste instantie middels bloedafname. Pas indien de gevonden PSA waarde te hoog is, wordt een intern onderzoek geadviseerd. Trouwens, dit laatste is noch pijnlijk, noch vervelend. Hooguit onwennig. Je moet je namelijk open stellen en bloot geven en dat is voor de echte Man onder ons moeilijk, nietwaar? :p.

De bijwerkingen

Tot op heden heb ik geen noemenswaardige last van bijwerkingen. Gelukkig maar. Hoewel ik er mij van bewust ben dat het zware werk (de chemo's), nog moet beginnen :)

Ik kan alleen maar.....afwachten.

De palliatieve behandeling

De palliatieve behandeling bevat de volgende onderdelen:

1. Hormoontherapie. De Hormoontherapie bestaat uit een 30 dagen pillenkuur en het inbrengen van een 'gelcontainer' middels een injectie. De gelcontainer blijft 6 maanden actief, om de 3 maanden wordt de PSA waarde bepaald. Deze moet dus onder de 2,5 komen te liggen.
2. Chemokuren, in combinatie met de Hormoonkuur. Er staan 6 chemokuren in de planning. Tussen elke behandeling liggen 3 weken en elke behandeling gaat zo'n 2,5 uur in beslag nemen. De eerste behandeling staat op 22 juli ingepland. Behandelingen vinden plaats bij de afdeling Oncologie in het Catharina ziekenhuis. De combinatie heeft in het jonge verleden aangetoond, dat de gemiddelde levensverwachting met zo'n 12 maanden wordt verlengd. En dat is spectaculair te noemen.  Aanname is wel, dat de hormoonkuur aanslaat :)
3. Eventuele bestraling. Bestraling wordt overwogen al naar gelang het resultaat dat behaald wordt bij de combinatie Chemo- Hormoonkuur.

Het analysetraject

Het analysetraject dat ik gevolgd heb ziet er als volgt uit:

1. Echografie. De echografie heeft aangetoond dat er zich een tumor heeft genesteld in de prostaat. Een echoscan op doorbloeding bevestigt de zeer waarschijnlijke aanwezigheid op tumorcellen. De tumor staat op uitbreken.
2. Bloed analyse. Het afgenomen bloedmonster wordt onderzocht op PSA waarde. Deze is 86. De normaal geachte PSA waarde = 2,5.
3. MRI scan (bekken). Een MRI scan van 45 minuten sluit uitzaaiing in de lymfeklieren voor 90% uit. Indien 100% zekerheid is gewenst, worden de lymfeklieren uit het bekkengebied verwijderd en onderzocht op uitzaaiing. Dit wordt alleen uitgevoerd indien er geen uitzaaiing wordt aangetroffen in het bot.
4. Biopsie (8st). Er worden 8 biopten genomen uit het prostaat. Verdoving is niet nodig, de biopten worden via de anus (je weet wel, dat gevoelig ding) met behulp van een naald, door de endeldarm uit de prostaat genomen. Pijnlijk, maar nèt te doen :p Uit de biopten is gebleken dat we met een tumor type T3b van doen hebben. De tumor heeft een Gleasonscore van 9. Op een schaal van 10 is dat een (zeer) agressieve vorm van tumor. Het vermoeden bestaat, dat de tumor zich heeft uitgezaaid. Een botscan moet dat gaan uitwijzen.
5. Botscan. De botscan toont een plekje in het schaambeen aan. Dit is een opluchting daar het gehele medisch team had verwacht dat mijn skelet enige gelijkenis zou gaan vertonen met de verlichting van een kerstboom. Om er achter te komen wat dat plekje in het schaambeen is, moet een botpunctie van dat plekje worden uitgevoerd.
6. Botpunctie. Uitgevoerd MET verdoving godzijdank. Met dubbele verdoving nog wel, want bij het (proef)snijden was een scherpe pijn merkbaar. Bijverdoven dus. Na het maken van een foto en het leggen van een raster, om de juiste plek te bepalen, wordt de boor tot op het schaambeen gebracht waarna met behulp van een Skilletje de punctie wordt uitgevoerd. Na een grondig onderzoek wordt hierin uitzaaiing aangetroffen.

Het eindresultaat van de onderzoeken: Een palliatieve behandeling wordt het pad dat ik ga bewandelen.

Een palliatieve behandeling is gericht op het remmen van de ziekte, het verminderen of voorkomen van klachten. Een palliatieve behandeling bestrijdt vaak pijn.

De volgende palliatieve behandelingen worden, in mijn geval, voorgesteld:

• chemotherapie
• hormonale therapie
• bestraling

Hoe het begon...

Het is allemaal begonnen met een interview tussen Umberto Tan en Mark Bos (oud-editieNL-reporter en inmiddels overleden).
Ik hoorde in dat interview zoveel 'bekende' dingen dat ik bij mezelf dacht: 'Morgen, dan maak ik een afspraak met de huisarts'.

Mijn vrouw (Anja) hamerde daar al weken op, maar vond geen gehoor bij mij. Werk gaat voor nietwaar.

Maar nu, nu werd ik wakker, ik werd getriggerd.
Een afspraak met de huisarts was zo gemaakt. Ochtendurine meenemen en na inleveren braaf in de wachtkamer plaatsnemen.

Het gesprek met de huisarts duurde niet lang. Dat hoeft ook niet want de klachten waren duidelijk. Hij, de huisarts, wil me zo spoedig mogelijk bij het Diagnostisch centrum zien voor een prostaatonderzoek. Tot mijn verrassing kan ik diezelfde dag nog bij het Diagnostisch centrum terecht.
Van tevoren wordt nog snel even bloed getapt, daar kreeg ik toch even een VIP gevoel van.
Dat bloed was nodig om mijn PSA waarde in het bloed vast te stellen. Al liggende op mijn linkerijde, gaat de onderzoeker mijn kont te lijf met een echoapparaat (in de vorm van een electrische tandenborstel maar dan wat groter) alsook een vinger (om mijn prostaat te betasten). Ik kan op een schermpje zien wat hij zoal uitspookt, daar diep in mij. Het werd almaar stiller achter mijn rug, want ja, tot dan hadden wij een geanimeerd gesprek over alles en nog wat. Ik kom namelijk uit Son en hij uit Breugel en samen wonen we in Son en Breugel.
'Wat bende stil?' vraag ik met interesse. 'Ja', antwoorde hij 'Het is niet zo goed wat we zien'.

Het gehele prostaatonderzoek resulteerde in:

1. PSA waarde : 86
2. Type Tumor: T3b
3. Gleasonscore: 9

In het kort, een zeer agressieve en actieve tumor heeft zich genesteld in MIJN prostaat.

Nondeju! Das niet goed. 'Dat is het en daar heeft U het maar mee te doen', zou de rijdende rechter zeggen.

Tot hier het resumé, verder in de blog zal ik trachten het vervolg te verhalen in de blog.