Wie heeft deze film (6th Sense)gezien? Met een glansrol voor Bruce Willis en dat menneke, die Hayle Joel Osment. De film gaat over een kinderpsychiater en aan kind dus (gespeeld door Hayle Joel Osment) Dit mannetje (Haley) kan dode mensen zien. Een aantal van die dode mensen weet echter niet dat ze dood zijn. En jawel hoor, Bruce Willis gaat dit mannetje helpen hoe hiermee om te gaan. Die dode mensen (= zij, die niet wéten dat ze dood zijn) zien dingen en doen dingen waarvan alleen zíj bepalen wat zij zien. Één ding hebben ze gemeen. Ze hebben allemaal een wens die uitgevoerd moet worden. Totdan komen ze bij Hayle op bezoek.
Eerst is dat best eng om te zien, maar later raak je er wat aan gewend. Het plot is ook zeer verrassend. Een echte aanrader dus. Waarom zeg ik dit?
Ikzelf begin me af en toe af te vragen of ik ook nog wel leef. Misschien ben ik al dood en zie en doe ik die dingen die ik altijd al deed. Mijn kleindochter (Yula) en het hondje (Oscar) van ons Danny geven me af en toe een blik van 'ben je d'r weer?' Gelukkig is het een blijde blik, een blik van Herkenning. Zij zijn echter de énigen en toevallig bevinden zij zich in een groep waarin je zulk gedrag verwacht. De anderen hebben ook wel een blijde blik van 'ben je d'r weer?' maar dat is anders.
Af en toe zit ik thuis op de bank of in een restaurant of in de auto en alles gaat langs me heen. Ik ben er, maar ik ben er niet. En dát zijn nu die momenten waarop ik me afvraag of ik nog leef. Misschien doe ik dingen omdat ik ze altijd al gedaan heb. Als ik dood zou zijn, zou er niks veranderen. Alles gaat zoals het zou moeten gaan. En toch ben ik nu aan het typen en er verschijnen woorden op het scherm. Dus ik leef dan toch! Ik zal me eens in de arm knijpen.......*AUW*!! Hallelujah!
Af en toe blijf ik een soort van schuldgevoel houden. Ik leef nog en die anderen zijn al dood. Zoiets dus. Anderzijds kan ik óók zeggen dat zíj míj in de steek hebben gelaten. Kán, maar dát doe ik niet.
Ik móet nog in leven zijn, want af en toe maak ik me zorgen. Dus, ik leef!. Als je dood bent heb je geen zorgen meer. Toch? Dat is in ieder geval één aanname die je moet doen in het leven. Eén aanname waarvan je het antwoord krijgt als het zover is. Niet eerder.
Die prostaatkanker die ik heb, gaat er een worden met lange adem, denken we. Maar, een snel rekensommetje leert mij dat 2020 een omslagpunt wordt. Eentje van de dood of de gladiolen!
Prostaatkanker is goed te behandelen, hoor. Dat is een voordeel én een nadeel Het voordeel is dat je de kans hebt langer te leven. Het nadeel is dat mèn het gevoel heeft dat je langer leeft en daar gelijk consequenties (= verplichtingen voor jou) eraan vastplakt. Echter, wàt voor kanker je ook moge hebben, de bijwerkingen van de Chemo, de Hormonen, de Bestralingen, de Prednison en weet ik wat nog meer. Die bijwerkingen zíjn en blíjven àltijd hetzelfde. Onthoudt dat..
Prostaatkanker is goed te behandelen, hoor. Dat is een voordeel én een nadeel Het voordeel is dat je de kans hebt langer te leven. Het nadeel is dat mèn het gevoel heeft dat je langer leeft en daar gelijk consequenties (= verplichtingen voor jou) eraan vastplakt. Echter, wàt voor kanker je ook moge hebben, de bijwerkingen van de Chemo, de Hormonen, de Bestralingen, de Prednison en weet ik wat nog meer. Die bijwerkingen zíjn en blíjven àltijd hetzelfde. Onthoudt dat..
Ja, ik heb prostaatkanker. Ja ik leef nog en ja, het kan nog wel ff duren eer ik het loodje leg. Wen er maar vast aan. Misschien wil ik zó met je ruilen, alleen weet ík niet wat je hebt of gaat krijgen. Ik ken mijn prostaatkanker. Dus laat ik het daar maar op houden en laat ik vooral doorgaan met leven! En dat betekent: Ik drink wat ik wil, ik eet wat ik wil, ik leef zoals ik wil. Kortom, ik doe wat ik wil en dat kan af en toe best saaaaai zijn :p
