Politiek Correct

Ik vraag me weleens af: Ben ik politiek correct? Om te weten wat nu Politieke Correctheid is ben ik eens gaan Googlen. Bron Wikipedia 'Politieke correctheid is het vermijden van taaluitingen of gedragingen die als beledigend of discriminerend worden beschouwd voor bepaalde als achtergesteld of gemarginaliseerd te boek staande groepen (met name minderheden).' 'Politiek correct taalgebruik gaat mee met de tijd.'

'Politieke Correctheid gaat met de tijd mee.' Dát zinnetje is misschien wel heel belangrijk.  Want op dít moment ben je dan wel Politiek Correct, een dag láter misschien niet meer. En het papier is geduldig. Een server ook. Men leest vandaag wat je 5 jaar geleden eens hebt vastgelegd. En, 5 jaar geleden was je, met wat je hebt vastgelegd, Politiek Correct. Vandaag de dag is dat misschien achterhaald en ben je niet Politiek Correct. Sterker, je laat je discriminerend uit of je beledigt een hele groep vól minderheden. En daar komt bij dat mijn lange termijn visie plaats heeft genomen ergens in mijn korte termijn visie.


Net zoiets als het er tussenuit muizen van de groep Neanderthaler. Daar hebben wij een flinke vinger in hun pap gehad. Ons DNA bevat nú nog sporen van die clash. Ik weet natuurlijk niet hoe het liefdesleven van de gemiddelde Neanderthaler eruit heeft gezien. Vandaar die clash.


Mijn lange termijn denken wordt dus overvleugeld door mijn korte termijn denken. Nu is het zo, volgens mij, dat, hoe méér je een lange termijn denker bent, hoe méér Politiek Correct je bent. Je denkt dan in de geest van 'Ohoooh, als ik, wat ik nu vastleg, dat nog maar verantwoorden kan over tig jaar.' Dus zo iemand wordt vaag. 'Dat heb IK niet gezegd hoor, dat heeft U verkeerd begrepen' is dan zijn of haar uitweg steevast.


Nee, ik zit meer in het Korte termijn denken nu. Hoewel ik zo af en toe wel eens iets van dat lange termijn denken in me heb. Dan wordt ik link he, dan heb ik nóóit gezegd wat jíj wilt dat ík gezegd zou hebben. Laat staan dat ík op díe manier bedoeld heb. Nee, je hebt me verkeerd begrepen.
Kijk, nu ben ik waarschijnlijk niet Politiek Correct. Ik zei 'je' in plaats van 'U' tegen jou....uhhhh tegen U, uhh.....


Dat zo af en toe verzinken in Lange termijndenken van me, betekent waarschijnlijk óók dat ik me steeds beter ga voelen. Je of U weet: ik heb kanker en ben daar niet meer van te genezen. Niet meer te genezen wil dus niet zeggen, dat ik morgen dood in bed lig ofzo hè. Niet meer te genezen is een stempel op m'n voorhoofd en die inkt, die krijg ik er dus niet vanaf. Niet meer te genezen wil zeggen dat ik uitelkaar gehaald moet worden om, indien gewenst, te weten te komen waardoor ik het loodje gelegd heb. Dat kàn kanker zijn, maar dat kan óók de schuld zijn van dat vliegtuig dat op m'n hoofd te pletter moest vliegen omdat de piloot zelfmoord neigingen had. Voel je 'm?


Nu heb ik een geluk bij een ongeluk (hehehe): Van àlle kankers heb ik Prostáátkanker. Bij dát geluk heb ik óók een ongeluk: Natuurlijk moest die tumor er weer eentje zijn van een hele agressieve soort zijn (9 op de schaal van 10). Maar goed, ook bij dát ongeluk heb ik een geluk: Tot nu toe slaan de behandelingen aan en gaat het naar alle waarschijnlijkheid een lang verhaal worden. Mij kan dat verhaal niet lang genoeg zijn. Ik blijf er wel bij wakker!


Oja, dóór die kanker is mijn Lange termijn denken een tijdje ondergedoken geweest bij mijn Korte termijn denken. En iedereen weet, dat een Korte termijn denker niet aan de gevolgen denkt van zijn of haar doen en laten. Een Korte termijndenker doet zo maar wat. Een Lange termijndenker doet niet zomaar wat. Een Lange termijndenker doet datgene wat over tig jaar hopelijk nog steeds door de maatschappij geaccepteerd wordt. Door wie precies? Weet ik veel, dat moet je die Lange termijndenker vragen. Dáár ga ik niet over. En al helemaal niet omdat ik niks op heb met Lange termijndenken, op dit moment. Hoewel ik me erop betrap dat ik niks discriminerends schijf over Negers of Marokkaniërs of Eritreënaren of waar ze ook vandaan mogen komen. Ik ben mild aan het worden. Lief bijna :p


En dat maakt mij, op dit moment, Politiek Correct. Ik ben lief, ik ben zelfs wàlgelijk lief. Ik ben zó lief, dat je mij de Hemel in prijst. Ik ben dus: Politiek Correct :p

Vermoeidheid

Als er één bindende factor tussen alle kankersoorten is, is dat wel vermoeidheid. Even quoten: "Vermoeidheid bij patiënten met kanker is een gevoel van uitputting dat niet overgaat. De vermoeidheid komt door de ziekte zelf en/of door de behandeling ervan. Het heeft grote invloed op het dagelijks functioneren. Vermoeidheid bij patiënten met kanker is heviger dan normale vermoeidheid, zoals vermoeidheid na flinke inspanning. De vermoeidheid bij patiënten met kanker gaat niet weg na rust of slapen en beheerst het leven van de patiënt." (bron: https://www.kanker.nl/bibliotheek/niet-meer-beter-worden/lichamelijk/9023-vermoeidheid)

Die vermoeidheid is wel te verklaren denk ik zelf. Je douwt het lijf vol chemoshit, hormoontroep en misschien stel je je lijf ook bloot aan bestralingen, zoals ik ooit deed in dec 2015. En ik zou het weer doen! Ik doe alles wat bewezen heeft te werken. Gif of geen gif. Volgens Wikipedia is gif een stof die een schadelijke invloed heeft op een organisme. Zie hier, dat is dus gif. Gif is dus ook een teveel aan alcohol, nicotine en weet ik wat nog meer dat je wellicht lekker vindt! Het gif waar ik het over heb bevindt zich in Chemo, Hormoon, Bestralingen en wordt meestal toegepast bij kanker. Het lichaam krijgt dus gif binnen. Het lichaam doet zich daartegen weren en dat weren dat kost kruim! Je wordt moe, heel moe. Zowel lichamelijk als geestelijk. Als ik ga trainen (op de fiets) dan wordt ik ook moe. Maar dat is gewenst moe. Dat is LEKKER moe. Die moeheid die ik krijg als van al die medicijntjes om je van de kanker te genezen is van een heel andere koek. Bijna Billekoek zou ik haast zeggen. Maar zelfs billekoek is te doen.


Tegenwoordig krijg je geen billekoek meer (of je moet er een euro of wat voor neertellen). Billekoek is pedagogisch niet meer verantwoord. Als je billekoek geeft, kan je voor de rechter gesleept worden. Dus, geen billekoek, Frank! Maar goed je wordt dus keivermoeid van al die geneesmiddelen om van de kanker af te komen.


Dat (die vermoeidheid) wordt niet door iedereen begrepen. Aan hen wil ik zeggen: "Zak door de stront!" maar dat is niet netjes. Dus houd ik het er maar bij dat deze figuren niet in staat zijn en misschien zelfs zich niet willen verplaatsen in jouw situatie. Alle bemoeienis om dat om te zetten is dus verpilde energie.


Som, heel soms, dan kan het ook mij niks meer schelen. Dan wil ik slapen. Dan wil ik dat geprikkel in m'n ogen niet meer voelen. Als ik me heel moe voel, dan voelen m'n oogleden ook koud aan. Dan weet ik, ik moet even plat. Zo heeft iedere kankerpatient wel een (biologische) wekker. Een wekker die ze verteld dat ze moeten rusten. Bij mij is die wekker dus m'n ogen. M'n ogen vertellen me te rusten als mijn lijf en geest vindt dat nodig is.


Ik zie je al denken:"Je ogen?" Jazeker! Toen ik het aan m'n hart kreeg (ik ben ook gedotterd en heb een stent) voelde ik een zeurderige pijn tussen de schouderbladen. "Teveel Stress ik zal je naar een *huppeldepup* sturen" zei de huisarts. Een huppeldepup is een figuur die je door allerlei moeilijke oefeningen weer op de been krijgt. Ik wil maar zeggen, bij de een manifesteert een ongemak zich op een andere wijze dan bij de ander.


De laatste dagen voel ik me bijzonder moe. Dat voel ik aan m'n ogen. Ik zou zeggen, ik voel me lusteloos en ik wil slapen. Rust moet ik hebben. Een plek om eens lekker te rusten is op zolder. Daar heeft Anja zo'n bruinbank met daaronder een ligbed. Op dat ligbed kom ik tot rust. Onder dat bruinding. Soms zet ik 'm aan ook. Met kleren aan. Dan wordt het lekker warm. In ieder geval, ik kan daar in slaap vallen zonder koppijn te krijgen. En das lekker! Maar, de moeheid gaat maar niet over. Het blijft. Misschien zit ik in een vicieuze cirkel. Ik moet namelijk óók bewegen. En dat gaat niet als je ligt. Ik heb het weleens geprobeerd hoor. Het gaat ècht niet.

Dus ga ik zo nu en dan de hometrainer op. Ik let goed op dat ik niet teveel kilo's verlies. Dat  overgewicht is een buffer voor als het fout gaat. Want, als het er nog zit, dan gaat het ontegenzeggelijk 'n keer fout. Dan wordt het "Hoi Chemo!" en dan kan ik maar beter op wat vet terugvallen :P.

Kwade Dronk

Jawel hoor. Boze tongen weten het zeker. Ik heb een Kwade Dronk.

Nu zeggen ze zoveel over mij. Maar ik werd toch nieuwsgierig Wat wordt nu verstaan onder Kwade Dronk?
ff Zoeken dus op het net: 'Alcohol kan het gedrag van mensen tijdelijk veranderen. Bij een 'kwade' dronk verandert het gedrag door alcohol in negatief gedrag, bijvoorbeeld in boos, agressief of handtastelijk. '. Achso. Boos wordt ik niet, hoogstens ben ik teleurgesteld. Handstastelijk dan? Nee, dat al helemaal niet. Agressief dan. Dáár kan ik me wel iets bij voorstellen. En dat terwijl 'men' vind dat ik sowieso agressief overkom. Maar dát heeft meer met hun eigen ervaringen te maken denk ik dan maar. Waarom ik dat denk? Omdat elke persoonlijke ervaring het meegenomen kader vormt. Dat kader wordt overgenomen (gekopieerd) in elke volgende ervaring. Zo U weet, of beter: zo U hóórt te weten, bestaat het leven uit een aaneenschakeling van momenten. Iedereen die groeit, ervaart zo'n moment als lekker of vervelend of weet ik wat nog meer. Met andere woorden: Eén en dezelfde moment kan meerdere ervaringen bij één of meerdere personen tengevolge hebben. Iedereen heeft zo zijn ervaring en iedereen heeft dus zo zijn eigen waarheid.


Maar goed, de Kwade Dronk dus waarvan men vind dat ik daaronder schijn te lijden. De oorzaak móet dieper liggen en jawel hoor.
Sommige mensen kunnen soms agressief worden nadat ze alcohol hebben gedronken. Anderen worden alleen maar vrolijk na een glas wijn. Weer anderen worden hangerig of handtastelijk. Of beginnen te zeuren of te huilen. Wat veroorzaakt dit verschil? En, misschien net zo belangrijk: Wat is agressief gedrag? (dat vroeg ik mezelf even af want je hebt verbaal agressief gedrag en fysiek agressief gedrag, dáár hoor je niks over)


Maar nu even wat wetenschappelijk gekwats tussendoor:
Het gedragsverschil komt door het genetische verschil tussen mensen en het effect wat alcohol heeft op de hersenen.
Alcohol beïnvloedt meerdere delen van je hersenen. Hieronder vallen je frontale kwab, je beloningscentrum en je amygdala. Je frontale kwab regelt de impuls controle en wordt door alcohol op een lager pitje gezet, hierdoor denk je minder na over je acties. Je beloningscentrum wordt geprikkeld dus daardoor voel je je lekker en zelfverzekerd. Je amygdala wordt ook extra gestimuleerd, deze regelt normaal gesproken je reactie op bedreigingen. Doordat deze gestimuleerd wordt zal je situaties sneller als bedreigend ervaren waardoor je sneller agressief reageert. Dus als iemand tegen je aan botst in de kroeg, zal je sneller agressief worden.
Aldus, je genen bepalen de balans tussen verschillende neurotransmitters in deze hersengebieden. Dit is de basis van bepaalde karaktereigenschappen. Alcohol verstoort de werking van sommige neurotransmitters en vergroot hierdoor sommige karaktereigenschappen. Zo zal bijvoorbeeld bij iemand waarbij de amygdala actiever is dronkenschap sneller leiden tot agressief gedrag.
Om dit te voorkomen zal je dus moeten ingrijpen in de neurotransmitter balans in deze hersengebieden. Dit is echter zeer complex en hier is nog geen medicijn voor.


Daar komt bij dat alcohol drempelverlagend werkt. Denk hierbij aan: 'Ik ga niet dansen zonder gedronken te hebben!'.


Wanneer ik bovenstaand op mezelf projecteer, herken ik best wel wat.
Voorbeeld 1.
Ik kan me een voetbalwedstrijdje herinneren. Dat voetbalwedstrijdje was onderdeel van een toernooi georganiseerd door een grote, internationaal opererende Eindhovense voetbalclub in de kleuren Rood-Wit en wat Zwart. Een Landskampioen waardig en dat zal ook dit seizoen niet anders zijn :p


Maar goed, tegenstander was een club uit den Bennekel: vv. Gestel. Nu heb ik in het verleden bij die club (toen nog Veloc genaamd) in de jeugd gespeeld en bij de Veteranen.  Dit terzijde. Nu was er een Gestelspeler die konstant kommentaar had. Op de leiding, op de eigen medespelers en ja, zowaar ook op mij. Geen wonder dus dat hij met de grasmat kennismaakte toen hij bij mij in de buurt kwam. Let wel, ik drink niet tijdens de wedstrijd. Ook niet vóór het spelen. De goede man lag wat te kermen en te kreunen. Onderwijl dat hij zijn eigen teamgenoten het een en ander toewenste en mij enpassant ook. Toen dat laatste bij mij binnenkwam, ontplofte er iets in m'n kop. Ik verzocht de goede man vooral niet op te staan. Onder de belofte dat wanneer hij dat tóch deed, hij onmiddelijk weer neerging. Je kunt zeggen dat ik een kwade dronk heb, maar ik had nul komma nul gedronken. Derhalve een kwade dronk treed alleen op na het nuttigen van wat alcohol.
Echter, er is nóg iets wat parten speelt en dat iets is een geestelijke toestand. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat mensen met een 'wat-denkt-de-buurt' mentaliteit zichzelf niet in de problemen brengen. Ook niet na het nuttigen van alcohol. Mensen met een 'ik-heb-lak-aan-wat-anderen-van-mij-denken' mentaliteit brengen zichzelf eerder en vaker in de problemen door hun negatief gedrag. Met andere woorden, met dat lange termijn denken ben je een 'goei' schaap. Alles wat daarbuiten valt, krijgt last van een kwade dronk en dáár val ik ook onder denk ik.


Je kunt me negeren, je kunt, bij herhaling, allerlei fabeltjes over mijn persoon de wereld inschieten. Zolang ik geen alcohol nuttig, zal ik mijn drempels niet verlagen en gedraag ik me als een goei schaap. Echter, zogáuw mijn drempels overstapbaar zijn, zal de hel losbreken.

Voorbeeld 2
Anja, een Sonse reus, een Sonse motormuis met tattoos en ik waren eens wat aan het drinken bij de lokale horeca hier in Son, de Zwaan. Naar verloop van tijd, we waren allemaal wat scheel denk ik, was het tijd om naar huis te gaan. 'Doe eens 20 euro lappen en geef dat geld aan Anja, dan kan ze betalen', zei ik. De Sonse motormuis met de tattoos deed zoals door mij verzocht. De reus, echter, frommelde het briefje van 20 euro wat op met zijn rechterknuist en gooide de prop op de bar. 'Hier', zei die nog zo mooi. 'Hohoho', ze ik 'Dat doen we zo niet het. Zo toon je geen respect naar ons Anja'. En voor ik het wist had de reus mijn hals omklemd met zijn rechterknuist en tilde me op.
Daar stond ik dan, op m'n teentjes en ik woog toendertijd 83 kilo! Wil je me optillen komt er heel wat kracht bij kijken. Want met mijn alcholopercentage ben ik net een dooie zak.  Ik weet nog dat het angstzweet me uitbrak. Ik werd gewurgd. In mijn angst en mijn drang om te overleven stak ik de reus pardoes met mijn middelvinger in zijn oog. Zijn linkeroog. Ik voelde zijn oogsap over mijn hand via m'n pols wegdruppen. 'Hij steekt in m'n oog!', riep de reus verontwaardigd. 'Laat'm dan los!', was het advies vanuit het publiek. Aldus gebeurde en ik haalde mijn vinger uit zijn oogkas. Ik heb de goede man nadien nooit meer gezien maar had wel heel wat geleerd: Maak me angstig en ik heb een fucking kwade dronk en.... om te overleven doe je rare dingen.


Dus, ik een Kw ade Dronk? Zeg dat eens in m'n gezicht!