Gisteren ben ik met de PSV OldStars bij Schalke04 geweest, Gelsenkirchen (D). Om er een toernooi af te werken.
'sMorgens om 08:00 vertrokken bij het PSV stadion om er uiteindelijk rond 9:30 in Gelsenkirchen te geraken.
Het ontbrak er aan..... niets eigenlijk.
Koffie, broodjes, gebak in overvloed en 'smiddags kwam de Duitse catering het nog eens dunnetjes overdoen met Pasta (Penne), een stuk of 2 Kartoffel iets, Vlees, Worst en een Worstensaus (zou voortreffelijk bij een Currywurst passen). Fris en bier wie maar wilde. Herrrrlich!
Op sportief vlak (we behaalden de 3e plek) hebben we, als PSV OldStars, veel geleerd. We begonnen de 1e twee wedstrijden veel te soft en waren onvoldoende gefocussed. Laat staan dat onze agressie op peil was. Wat ook meegespeeld zou kunnen hebben: Die Duitsers vonden ons wat arrogant overkomen op het veld. Dat heeft wellicht ook meegespeeld. Ook de door Schalke04 gehanteerde spelregels moesten we op ons laten inwerken. Agressie, Focus, de bal te hoog spelen en scoren van eigen helft (not done bij PSV(!)) was normaal hier, in der Heimat.
De volgende wedstrijden lieten wij ónze tanden eens zien. Elke wedstrijd werd vervolgens gewonnen. De belangrijkste les: Zorg dat je gefocussed bent, dat je agressief geladen bent en lap (een beetje dan) de regeltjes aan je laars. Je wordt toch afgefloten als het 'ze' niet bevalt.
Maar goed, ter afsluiting waren we, de deelnemende teams, uitgenodigd om de wedstrijd Schalk04 - Hertha BSC bij te wonen.
Een matige wedstijd overigens in een super stadion met superfans, voor Duitse begrippen althans.
Tot mijn verrassing werd in de pauze uiteengezet wat Walking Football nu eigenlijk is. Iets, wat wij, als OldStars, proberen uit te dragen. Mèt foto's van het gespeelde toernooi en als afsluiter een foto van alle teams tesamen (Schalke04, Wolfsburg, Werder Bremen, FC Twente en PSV). Dit op enorme schermen in het Schalke stadion. Genaamd: de Arena (ja ook hier).
Aandoenlijk vond ik een oudje van Werder Bremen die in het stadion en in alle tumult, de weg even kwijt was. Hij wist niet meer waar hij was, hoe hij er was gekomen en waarschijnlijk wist-ie ook niet meer wat hij er deed (dat schijnt een Duits gebruik te zijn). Gelukkig voor hem, zagen zijn kameraden hem op tijd en met wat gezwaai en gefluit zag je op zijn gezicht de blijdschap komen. Hij was er weer, der Alte Bube.
Ja, dat zijn die oudjes met al hun (aankomende) gebreken. Blij áls ze zijn en dát ze zijn wanneer ze zich weer omringd voelden door hun vrienden. Hun Kameraden. En zo gaat dat ook op het veld.
Ook al ben je er 60 of 70 of 80. Ook al ben je niet meer van deze wereld: Je bent omringd door kameraden, van welke club ook. Je wordt opgevangen, want je bent één van ons. Die ouwe kwajongens, die denken nog jong te zijn, maar er onherroepelijk de rekening voor gepresenteerd krijgen. En dat alles onder de vlag van OldStars. Want Stars zijn het stuk voor stuk. Diamantjes bijna. Nou ja, sommigen dan. De rest is van het gehalte Strass, maar blinken doen ze allemaal!
Al met al, een gewèldige dag. Voor het éérst(!) georganiseerd door Schalke04. Daarom alleen al, de loftrompet geschald (vinden ze leuk hoor) en.... ik zeg het niet vaak, maar:
Herzlichen Dank Schalke!
Oja, ze moeten daarginds (in die Heimat) toch eens wat aan hun muziekrepertoire doen. Want die marsliederen (of Schlagers zo U wilt) deden het in de jaren eind 30 en begin 40 goed, maar zijn nu toch ietwat gedateerd! Het hele muziekgebeuren bracht wel een glimlach, van nivo(!), om mijn lippen. Dus, wat dat betreft, wel weer goed! Maar een snor, nee, dat heb ik nog steeds niet.... :p
