Vermoeidheid

Als er één bindende factor tussen alle kankersoorten is, is dat wel vermoeidheid. Even quoten: "Vermoeidheid bij patiënten met kanker is een gevoel van uitputting dat niet overgaat. De vermoeidheid komt door de ziekte zelf en/of door de behandeling ervan. Het heeft grote invloed op het dagelijks functioneren. Vermoeidheid bij patiënten met kanker is heviger dan normale vermoeidheid, zoals vermoeidheid na flinke inspanning. De vermoeidheid bij patiënten met kanker gaat niet weg na rust of slapen en beheerst het leven van de patiënt." (bron: https://www.kanker.nl/bibliotheek/niet-meer-beter-worden/lichamelijk/9023-vermoeidheid)

Die vermoeidheid is wel te verklaren denk ik zelf. Je douwt het lijf vol chemoshit, hormoontroep en misschien stel je je lijf ook bloot aan bestralingen, zoals ik ooit deed in dec 2015. En ik zou het weer doen! Ik doe alles wat bewezen heeft te werken. Gif of geen gif. Volgens Wikipedia is gif een stof die een schadelijke invloed heeft op een organisme. Zie hier, dat is dus gif. Gif is dus ook een teveel aan alcohol, nicotine en weet ik wat nog meer dat je wellicht lekker vindt! Het gif waar ik het over heb bevindt zich in Chemo, Hormoon, Bestralingen en wordt meestal toegepast bij kanker. Het lichaam krijgt dus gif binnen. Het lichaam doet zich daartegen weren en dat weren dat kost kruim! Je wordt moe, heel moe. Zowel lichamelijk als geestelijk. Als ik ga trainen (op de fiets) dan wordt ik ook moe. Maar dat is gewenst moe. Dat is LEKKER moe. Die moeheid die ik krijg als van al die medicijntjes om je van de kanker te genezen is van een heel andere koek. Bijna Billekoek zou ik haast zeggen. Maar zelfs billekoek is te doen.


Tegenwoordig krijg je geen billekoek meer (of je moet er een euro of wat voor neertellen). Billekoek is pedagogisch niet meer verantwoord. Als je billekoek geeft, kan je voor de rechter gesleept worden. Dus, geen billekoek, Frank! Maar goed je wordt dus keivermoeid van al die geneesmiddelen om van de kanker af te komen.


Dat (die vermoeidheid) wordt niet door iedereen begrepen. Aan hen wil ik zeggen: "Zak door de stront!" maar dat is niet netjes. Dus houd ik het er maar bij dat deze figuren niet in staat zijn en misschien zelfs zich niet willen verplaatsen in jouw situatie. Alle bemoeienis om dat om te zetten is dus verpilde energie.


Som, heel soms, dan kan het ook mij niks meer schelen. Dan wil ik slapen. Dan wil ik dat geprikkel in m'n ogen niet meer voelen. Als ik me heel moe voel, dan voelen m'n oogleden ook koud aan. Dan weet ik, ik moet even plat. Zo heeft iedere kankerpatient wel een (biologische) wekker. Een wekker die ze verteld dat ze moeten rusten. Bij mij is die wekker dus m'n ogen. M'n ogen vertellen me te rusten als mijn lijf en geest vindt dat nodig is.


Ik zie je al denken:"Je ogen?" Jazeker! Toen ik het aan m'n hart kreeg (ik ben ook gedotterd en heb een stent) voelde ik een zeurderige pijn tussen de schouderbladen. "Teveel Stress ik zal je naar een *huppeldepup* sturen" zei de huisarts. Een huppeldepup is een figuur die je door allerlei moeilijke oefeningen weer op de been krijgt. Ik wil maar zeggen, bij de een manifesteert een ongemak zich op een andere wijze dan bij de ander.


De laatste dagen voel ik me bijzonder moe. Dat voel ik aan m'n ogen. Ik zou zeggen, ik voel me lusteloos en ik wil slapen. Rust moet ik hebben. Een plek om eens lekker te rusten is op zolder. Daar heeft Anja zo'n bruinbank met daaronder een ligbed. Op dat ligbed kom ik tot rust. Onder dat bruinding. Soms zet ik 'm aan ook. Met kleren aan. Dan wordt het lekker warm. In ieder geval, ik kan daar in slaap vallen zonder koppijn te krijgen. En das lekker! Maar, de moeheid gaat maar niet over. Het blijft. Misschien zit ik in een vicieuze cirkel. Ik moet namelijk óók bewegen. En dat gaat niet als je ligt. Ik heb het weleens geprobeerd hoor. Het gaat ècht niet.

Dus ga ik zo nu en dan de hometrainer op. Ik let goed op dat ik niet teveel kilo's verlies. Dat  overgewicht is een buffer voor als het fout gaat. Want, als het er nog zit, dan gaat het ontegenzeggelijk 'n keer fout. Dan wordt het "Hoi Chemo!" en dan kan ik maar beter op wat vet terugvallen :P.