zaterdag 15 juli 2017

Doodgaan

Sinds ik (ernstig) ziek ben, denk ik er weleens over na: Alles gaat 'n keer dood. Of je nu een bloemetje bent of een walvis. Ja, óók jij ja! Walvis.....!


1, 2 Hup!

Zo ook ik. Het is niet de vraag óf ik doodga maar wannéér ik doodga. En dat geldt ook voor jullie. Alleen, mij is verteld dat mijn speelveld 1 voetbalveld is, en jullie gaan er vanuit dat jullie speelveld misschien wel 4 voetbalvelden groot is. Daar gaan jullie van uit....misschien is jullie speelveld wel 1 voetbalveld, of een kwart. Dat geldt ook voor mij.


Normaal gesproken is het mij toegezegde speelveld tig maal kleiner dan dat van jullie, de gezonde mens :p Maar misschien heb ik maar een speelveld van een half voetbalveld. Wie zal het zeggen. Wie kán het zeggen. Niemand voor zover ik weet. En, eerlijk gezegd, boeit het me voor geen meter.  Als het tijd is is het tijd. Je kunt beter niet weten wannéér dat tijdstip er is.  Uit ervaring weet ik al een beetje dat dát niet leuk is. Het is niet leuk te weten dat je tijd er bijna opzit. Laat staan dat het leuk is dat je wéét wanneer je tijd eropzit. Tot op de seconde nauwkeurig. Dan ga je af zitten tellen. En geloof me, er is geen barst aan aftellen. Daar zit je dan: 1020, 1019, 1018 enzovoort enzovoort. Je hebt geen tijd meer voor de léuke dingen in het leven. Oh wat een mooie bloem! 1010, 1009, 1008......... Nee, het onverwachte, dat avontuurlijke, dát is pas fun!


PATS! dat vliegtuig op je kop of die trein op je achterbumper. Het is dan de vraag wát er gebeurd. Ik heb het daar al eens eerder over gehad. In het ergste geval belandt ik op een wolkje met een harpje. Moet ik dát ook weer leren, harp spelen. Ook moet ik leren vliegen, dat lijkt me gaaf. Vliegen over alles heen en misschien wel dóór alles heen :)


Hoe dan ook, ik heb een speelveld. Een klein speelveld weliswaar, mar het is een speelveld. SPEEL veld. En dus ga ik erop spelen. Spelen tot ik er dood bij neerval. Eigenlijk een raar woord he, dat dood. Maar zo is het nu eenmaal. Je sterft en gaat dood.  Dat is normaal. Echter, iedereen wéét dat ik alles behalve normaal doe. Misschien ga ik éérst dood en sterf dan. Wie gaat het zeggen? Of beter, wie DURFT het mij te vertellen? :p

Geen opmerkingen:

Een reactie posten