Hoe dat zo komt? Op aanraden van ons Danny, doen we elke keer wanneer we het huis verlaten, de voordeur op slot. Anja is uitermate goed getraind. Zo ook deze morgen. Zij verliet het huis met een door haar op slot gedraaide voordeur. Heel Goed! Ware het niet dat ík geen voordeursleutel heb. Wél een garagedeursleutel. En laat die sleutel nu in de auto liggen. En die auto staat buiten. Ik in paniek. Na wat gedrentel en gezoek, móest de garagedeursleutel wel in de auto liggen. Is er een oplossing? Jazeker wel.
Gewoon de huishoudtrap achter tegen de schutting zetten, over de schutting springen, naar de auto lopen, de sleutel pakken en de garagedeur openen. Simpel. Zo gezegd zo gedaan. Bovenop de schutting had ik nog een moment van aarzeling. Ik ben er 64, heb een hormoonkuur. Die hormoonkuur houdt in dat mijn botjes wat breekbaarder worden. Na dat moment (fractie van een seconde) sprong ik. Yeeeehaaaa! Ik landde op mijn voeten, rolde door en kwam uiteindelijk liggen op mijn rug tot stilstand.
Als je niet weet waar ik het over heb: Kijk maar eens naar een of andere film over WWII waar paratroopers hun kunstjes vertonen. Nu ik het erover heb, dat heb ik ook ooit eens gedaan. De training dan he :p Maar, dit is voor mij niet voor herhaling vatbaar. Later misschien, als ik weer jong ben.
Binnen no-time stond ik weer op de voetjes. Even voelen. Hm...niks gebroken. Bedankt mam (en Hein Essink!) dat ik vroeger 'op' judo moest. Dat val breken heeft me al meerdere keren goed geholpen! Zo ook nu. Maar toch, ik ga het niet meer doen! Of het zou niet anders kunnen natuurlijk, dan moet het maar weer, denk ik. Of niet. Dat zou misschien verstandiger zijn. Maar nu, nu ga ik weer naar Defensie. Nu heb ik ook weer's wat te vertellen :p
Geen opmerkingen:
Een reactie posten