Moe

Soms ben ik moe. Nee, niet moe van het bergklimmen of na een harde sprint. Dat is lekker moe. Ik bedoel, soms ben ik vervelend moe. Dan ben ik te moe om moe te zijn, te moe om door te gaan ook. Meestal wordt ik vervelend moe als ik niks anders te doen heb. Dan word ik weleens moe van mezelf. Hoe dat kan? Weet ik veel!

Als ik te moe word wil ik even de ogen sluiten. Het liefst met warm weer en zoemende bijtjes en geroezemoes in de verte, en nog verder weg kerkklokgelui, nee niet dat gehuil van een of andere door moeder en maagd verlaten imam, maar kerkklokgelui in de verte tussen die zoemende bijtjes en dat geroezemoes door.

Maar goed, dat zou ik dus willen. Meestal sluit ik even de oogjes achter het stuur op een of andere parkeerplaats of veilig op de bank thuis of onder de hoogtezon op zolder. Dan droom ik over een wandelingetje met Anja. Een kort wandelingetje van de parkeerplaats naar een tegenoverliggend terras zoals op de Klim naar het Vijlenerbos. Een korte wandeling dus. Of ik droom over lekker tafelen achter in de tuin met Anja, Danny&Armel, Mike&Moon. Over de capriolen van Oscar, de super mini tekkel van koninklijke komaf en kleindochter Yula, die nog een baby is. maar mij nu al van alles wijs maakt. Of misschien droom ik wel over de harde koersen die ik kon rijden, over kilometers maken op het voetbalveld: lekker stofzuigeren en de beer uithangen of over schoefelen in de tuin met, jaja, lekker warm weer en een koud biertje.  Ik heb zat te dromen dus en in dromen kan alles. Dus werk ik me te pletter!

Als ik dan weer's wakker word is het steevast wat frisjes. Maar moe, dat ben ik dan niet meer en ik weet dat het vroeg of laat weer terugkomt. En laat is over 'n uurtje 4 ofzo :)