zondag 28 augustus 2016

En toen, opeens, was ik Opa

Ik had zonet mijn kleindochter even in de armen. Dat was de 1e keer. 3 dagen oud is ze inmiddels. Dan kijk je dat  kleine wicht in het gezicht, ze slaapt nog veel, en dan denk je 'Hoe ga je opgroeien', ''Wat ga je meemaken', 'Kom je vaak bij me op bezoek?', 'Wat ga je me vertellen',  'Ga ik koppijn van je krijgen'. Maar dan ook gelijk denk ik 'Hoelang ga ik van d'r genieten'. Want ik weet ook wel dat mijn houdbaarheidsdatum beperkt is. Dat van jullie is dat ook, maar ik weet èn besef dat het zomaar met me afgelopen kan zijn. En dan heb je daar dat kleine ding opeens.


Dan opeens wil ik er nog zo'n 100 jaar aan vast plakken. En dat wil iedereen wel. Helaas pindakaas. 100 jaar is veulsteveul. Ook voor jullie, maar voor mij zeker. Als ik er nog 10 jaar langer over kan doen, ben ik al blij. Dan moet ik niet onder een trein terechtkomen of een 747 op m'n kop krijgen. 10 jaar, dat zal dan ook de leeftijd van die kleine zijn. 10 jaar.


Hoe groot is ze dan? Wat maak je zoal mee tot je 10e? Ik weet het van mezelf al niet meer. Of  toch wel, er dienen zich wat flitsen uit mijn Den Haag tijd en de tijd daarna, dat we in Duitsland woonden. Dat waren m'n 1e 10 jaar zo ongeveer.


Je maakt nogal wat mee hoor, je moet je in de kelders van de flat verstoppen omdat de broers van een kereltje die je met een eind hout een verdiende lel op z'n kop had gegeven naar je op zoek zijn. Of je was in de zandbak aan het spelen en je vader gooide je eerste voetbal van 5 hoog naar beneden. Ik zie en hoor die bal nog stuiteren :) Of  je leert wat je moet doen wanneer die Russen het in hun kop gehaald hadden een atoombom op Nederland te gooien. Of je had net een vechtpartij achter de rug om een meisje (met een indo notabene). Of je ziet je vader op zijn brommer naar de kazerne gaan, met karabijn op de rug. Of je wordt door de parkwacht achternagezeten in het Zuiderpark. Of je ging naar ADO kijken zonder dat je wist wat dat nu eigenlijk is, dat voetbal. Of (in Duitsland) stop je 2 draadjes van een legoblokje in het stopcontact omdat de batterij op is. Daar kan geen stop tegenop! Of (ook in Duitsland) maak je als 8 jarige het je sportleraar in de sprint zó moeilijk, dat hij je nog maar net voor kan blijven. Gelukkig is hij militair en moet hij elke dag trainen :p


En zo zijn er nog tal van flitsen.  Flitsen uit het Haagse en het Duitse. Dus ja, je maakt wel wat mee tot je 10e. Ik kan dus heel wat te horen krijgen. Ik moet dan ook leren om goed te luisteren en af en toe wat zinnigs te zeggen. Want het is heel gauw gezegd: "Ja, maar opa zei......" en dan maar hopen dat ik het goede gezegd heb :p

Geen opmerkingen:

Een reactie posten