Hormoonspuit nummer 3

De Hormoonspuit. Ik ken dat inmiddels wel hoor. Een overmaatse diameter naald, voor die 2 componentenmix, een aardige verpleegster en kriebels in de buik.
De bijwerkingen van dat Hormoonspul zijn ook niet mals. Pijn in de botten, vermoeidheid en hallucinaties. Hallucinaties? Jazeker wel.

Hallucinatie 1. Ik heb van de week nieuwe schoenen gekocht. Mijn voeten worden alsmaar dikker en passen niet meer of met moeite in mijn 'oude' schoenen. Ik heb dus nieuwe schoenen aangeschaft. Ik viel vooral op die zwarte mèt donkergroene gloed. Ergens op een terrasje, want dat shoppen hou ik niet lang vol. Vermoeidheid weet je nog? Ergens op een terrasje dus, zei ik tegen Anja dat ik wel erg mooie schoenen heb nu. Mèt donkergroene gloed. "Donkergroene gloed?" zegt Anja, "volgens mij zijn ze gewoon zwart hoor". Gedesillusioneerd moest ik haar gelijk geven. Want na een dubbele check móest ik wel toegeven dat die schoenen gewoon zwart zijn. Zonder donkergroene gloed. Maar ze zijn nog steeds mooi hoor. Ondanks dat ze gewoon zwart zijn. Gelukkig maar, want ik discrimineer niet op kleur. Niet altíjd in ieder geval. Maar sóms, sóms discrimineer ik wel. Als ik bijvoorbeeld iemand zie waar de kleur niet bij past. Waar de kleur bij vloekt, zeg maar. En vloeken, dat mag niet hoor. Dan discrimineer ik die mens het graf in!

Waar  ging het over eigenlijk? Oja, mèt donkergroene gloed waren die schoenen wèl mooier. Althans, Dat vind ik. Dan maar discrimineren. Boeijuhh! :p

Hallucinatie 2. Ook zijn we naar de brillenman geweest. Ik wil een nieuwe bril. Niet omdat het moet, maar........ Ik sta daar bij een rek met brillen. Komt er een neger langs me staan met doordringende stem. "Nee....ik vind dat geen mooi montuur, weetje..." Dreunde het na in mijn gevoelig hoofdje. Ikzelf had een keuze gemaakt. Ik weet nu welk montuur ik wil en wil een afspraak maken met de jonge dame van die brillenwinkel. Om de sterkte van mijn ogen op te laten meten. Ik zeg tegen Anja "Die neger die naast mij stond heeft een wel erg doordringend stemgeluid he". "Welke neger?" vraagt Anja. Ik zeg: "Nou, die daar" en kijk in de richting waar die neger staat. Tot mijn enorme verbazing is het geen neger, maar een gewone kleurloze jongeman met doordringend stemgeluid. "Waar is die neger die hier net stond?" Ja, niet dus.


Hallucinatie 3. Dit is geen hallucinatie maar een bewijs van niet goed kunnen zien. De verpleegster heeft de actie volbracht. De anti-hormooncontainer is ingebracht. "Zal ik er een pleistertje op doen?"vraagt ze quasi bezorgd. "Ja, die met dat hondje" zeg  ik met pruillip. De verpleegster doet haar bril af. Ze lijkt nu minder streng. Gaat krom staan en onderneemt pogingen om de pleister te plaatsen wat uiteindelijk lukt. Ik blij. Op dat terrasje, waar ik mijn schoen op kleur checkte, opletten he! Op dat terrasje merkte ik opeens iets op, wat op een bloedvlekje lijkt. Op mijn witte t-shirt. Ja een wit t-shirt mag! Witte tennissokken mogen niet, heb ik begrepen maar ook daar heb ik schijt aan. Als ik witte tennissokken aan wil doen, doe ik witte tennissokken aan. Alleen, ik doe het niet!
Maar goed, ik zag dus dat wat op een bloedvlekje leek en zeg tegen Anja: "Bloedvlekje!" Alleen, na een grondige check kon de bron van het bloedvlekje, ter hoogte van de pleister, niet gevonden worden. 'sAvonds wilde ik weer eens douchen. Eenmaal naakt, stout he, en ettelijke blikken in de spiegel (ik zie er best wel goed uit met die buik) ruk ik in ene keer die pleister van mijn buik. "Oeioeioeioe-oei!" En wat sien ik? Juist, bloed. Op de pleister! Maar niet op het zachte gedeelte van de pleister, maar op dat plakgedeelte. De verpleegster had dus, met d'r skeel oog, de pleister verkeerd op geplakt! Dat verklaarde meteen dat jeukerig gevoel op de injectieplek en de misselijkheid achterin de auto. Ik word normaal gesproken nooit misselijk! Oók niet achterin de auto als die aan het rijden is.


Ik ben benieuwd hoe het de komende 3 maanden gaat lopen. Ben nu fris en fruitig en monter en fit ook. Laten we dat zo houden! CU!