Welnu, ik heb mijn 3e check achter de rug. Om het verhaal kort te maken: De Testosteron waarde is onmeetbaar en zo is ook de PSA waarde. Onmeetbaar! En dat is goed. Dat is heel goed zelfs. 'De Hormoonkuur doet zijn werk goed', hoor ik mijn behandelend arts zeggen. 'Hormoonkuur?' Ik moest ff nadenken. Wat doet die hormoonkuur? Een seconde of een paar seconden later wist ik het. Die Hormoonkuur zorgt ervoor dat de testosteron aanmaak wordt terug gebracht naar nul. Althans, de testosteron aanmaak middels mijn testikeltjes. Mijn ballen zogezegd. En hoe doet die hormoonkuur dat? Door een castratie uit te voeren. Een chemische castratie! Dus door het gewenste vernietigen zorg je ervoor dat het ongewenste eraan kapot gaat. En zo heurt dat. Killen die hap.
Echter, het feit dat ik er zolang over moest nadenken. Dat gaf mij weer te denken. Vroeger, 1 jaar geleden, was ik nog scherp. Jij zegt "Hor" en ik begreep dat het om de hormoonkuur ging. Nu, viel het kwartje pas na een seconde of 2, schat ik. Dat kunnen er ook 60 zijn, maar laat ik het op 2 houden. Dat klinkt wat positiever. 60 seconden stilte tijdens een gesprek is best wel lang. Bij onderhandelingen is dit niet erg, maar we waren niet aan het onderhandelen maar aan het evalueren. Niet te verwarren met evOlueren of OvUlaeren of Salueren. Nee gewoon, EvAlueren. Het Terugblikken en Nabespreken over wat er zich zoal de afgelopen 3 maanden heeft voorgedaan.
Ik wees de arts op mijn voeten. Het was mij opgevallen dat ik maar 1 paar schoenen kan gebruiken. En wel dát paar, dat mijn voeten kon herbergen. Behaaglijk herbergen zelfs. De arts keek ernaar, prikte er ook nog eens met zijn vinger in en kwam tot de conclusie dat er geen vocht in zit, maar dat we die Hobbit voeten van mij wel in de gaten moesten houden. Overigens, dat van die Hobbit voeten komt van mijzelf af. Ik keek van de week over mijn buik naar beneden en zag daar die voeten van me. Op het haar na, leken ze precies op die voetjes van Frodo. En Frodo is een Hobbit. Of heb je de filmtrilogie The Lord of the Rings niet gezien soms? tsk tsk tsk.
En daar zit ook meteen het groostste pijnpunt. In mijn voeten. Niet zo'n zeurende pijn, maar het is net of ik op hete grindtegels loop. Zonder slippers. Je weet wel, toch? Een ander pijn is een stekende pijn vanuit de botjes in mijn voeten. 'sNachts wil ik er weleens van wakker worden en wakker blijven. Dat is niet goed als je een wedstrijdje moet koersen. Maar wedstrijdjes, die heb ik allang niet meer op de planning staan. Wel werk. Dus, dat s'nachts af en toe niet kunnen slapen is niet bevordelijk voor de dagelijkse werkzaamheden. Het rare is, en das eigenlijk helemaal niet raar, dat wanneer ik wakker word, ik ook wakker ben. Echter, in de loop van de dag wordt de rekening plotsklaps gepresenteerd. Door het Lichaam, Door MIJN lichaam. En opeens ben ik vermoeid. Dat kan ik nog 15 minuten volhouden, maar na 20 minuten moet ik toch even plat. De oogjes sluiten.
Dus ik heb last van 2 dingen:
1. Pijn
2. Vermoeidheid.
Nog iets? Ja, toch wel. Die focus waar ik het in het begin over had. Die scherpte, die is wat aan het afnemen. Wat ik daartegen kan doen? Hm....Goede rust nemen denk ik. En dat doe ik op woensdag, vandaag dus. Woensdag is mijn hersteldag. En die heb ik nodig ook. Of dat ook voor de voll 100 procent gaat lukken betwijfel ik. Ook privé blijft het een en ander liggen. De tuin bijvoorbeeld of kennisverrijking is er ook zo een. Dat moet allemaal gebeuren, anders verlies ik de controle. En dat heeft weer te maken met die Focus. Ik ga weer een ToDo lijstje maken. Van alles wat ik moet doen maal ik een projectje. Kompleet met kosten analyse. Dat brengt de scherpte terug. Waar is dat Excel icoontje nu gebleven??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten