Let wel! Een middel is pas een geneesmiddel wanneer er bewijs geleverd is dat het middel genéést. Niet eerder. En dat bewijs? Ach, een beetje goedgelovige ziet al een bewijs in het bericht zelf. Een beetje goedgelovige gelooft meteen dat 'het' middel geneest en zal dat middel met de nodige 'Hallelujah' ontvangen. Dat doet een goedgelovige nu eenmaal en dat op zich is al kwalijk. Het wordt nog kwalijker wanneer de goedgelovige de, reeds bewezen, behandeling negeert, opzij zet en zich vol overtuiging stort op het middel waarvan men roept dat dát middel pas echt helpt. Hallelujah! En wanneer de goedgelovige toch nog onverhoopt mocht overlijden (een goed voorbeeld is Sylvia Millecamps :P), dan is dat pech hebben. De goedgelovige heeft inmiddels al wel de kas van de Hallelujah-roeper gespekt. Dat weer wel en dat is dan ook het enige positieve.
Het enige? Nee, bij nader inzien zit er ook een positieve kant aan dit herhaalde geroep. De kracht van herhaling zit'm hierin dat, uiteìndelijk, het geroep wordt gehoord. En, als je geluk hebt, wordt er ook nog eens iets mee gedaan. Nu zijn alle ogen hoopvol gericht op de farmaceutische industrie. Is dat terecht? Ik denk van niet. Wanneer er in de markt, wat voor markt ook, één speler is, en die éne speler bepaalt óók nog eens de marktwerking, dan is het súpergevaarlijk om alles van die ene speler af te laten hangen. De farmaceutische industrie is zo een speler. En er wordt goed werk verricht door die industrie, laten we dát niet vergeten. Máár, het wordt tijd voor een medespeler. Een instantie dat níet bang is om ongebaande paden in te slaan. En misschien doet de farmaceutische industrie dat óók al. Alleen, dát wordt dan weer niet of onvoldoende gecommuniceerd, om wat voor reden ook.
Er wordt voor miljoenen bij elkaar gefietst en gelopen en gedaan. Wat gebéurd er met die miljoenen? Daarover, wordt niet of nauwelijks op de juiste wijze gecommuniceerd. Een déél van die miljoenen zou nu eens gestoken moeten worden in een project dat ónderzoek mogelijk maakt, welke mógelijke geneesmiddelen door de natuur aangeboden wordt. En onderzóek dat middel nu eens. Dat middel hoeft dan niet eens duur te zijn, in productie en distributie.
Voorbeeld: Wanneer uit onderzoek blijkt, dat er een geneesmiddel gehaald kan worden uit een wortel of de wortel in zijn geheel heeft al een genezende werking, dan hoeft die wortel alleen nog maar op een bepaalde manier gekweekt en behandeld te worden. Simpel gedacht, ik weet het, maar zo simpel kan het leven soms zijn. Zo simpel als een paperclip.
Ik wil best geloven dat de natuur ons voorziet in middelen om ziekten tegen te gaan. Om ziekten te helpen voorkomen. Om ziekten te genézen zelfs.
Én, ik weet zeker dat wij, door ons consumptiegedrag, bepaalde ziekten de reikende hand bieden.
We mopperen allemaal op de overheid wanneer het gaat over de opname van vluchtelingen (lees: claimers). Maar, wij doen exáct hetzelfde met ons lichaam. Wij laten alles maar binnen in de hoop of geloof dat het lichaam zelf wel weet hoe er, op een goede manier, mee om te gaan.
Weten wij wat er in de voeding zit, dat wij zo smaakvol consumeren? Ík niet.
Ik weet alleen dat er stoffen in de voeding zit die je liever niet terug wilt vinden in je zo gekoesterd lijf, je eigen Tempel! En onder consumeren, versta ik óók de omgang met plastic. Plastic, of delen ervan, vindt je weer terug in verpakkingsmateriaal of ja, nee niet 'of ja' maar én ja, zelfs in de voeding. En wij maar lekker eten. Gooi't 'r maar in! Maar, dat lekker eten is misschíen wel de bron van allerlei ziekten, waaronder kanker. Niet misschíen, maar zéér waarschijnlijk ís dat lekker eten dé bron van allerlei ziekten. Veelal zitten er chemische zaken in. Ik denk voor het gemak maar aan de E-nummers. En die chemische troep kan dan weer door andere chemische troep onschadelijk gemaakt worden. Dan heeft die farmaceutische industrie ook weer wat te doen.
Voorbeeld: Een tijdje terug kochten we bananensoezen bij de gele supermarkt (Halloooo!). Nu staat míj bij, dat er in een bananensoes ook daadwèrkelijk banaan zit. Niet bij deze soezen dus. De soes was gevuld met een soort smurrie (net filet americain maar dan anders van kleur). Die smurrie smaakte als banaan, dat weer wel. Wat die smurrie uiteindelijk bevatte? Ik weet het niet, maar het heeft ons wèl doen besluiten, nóóit meer een bananensoes van die gele supermarkt te kopen, laat staan te consumeren. En zo zullen er wel meer artikelen zijn. Denk aan die filet americain.
Wij moeten terug naar de basis, zeker wat voeding betreft. Pas dan zullen geneesmiddelen, aangeboden door moedertje natuur, máximaal kunnen werken. Wij moeten ons de les niet laten lezen door die ene marktspeler, maar ons gezond verstand laten werken. Voor zover aanwezig natuurlijk. Ook dáár kan je vraagtekens bij zetten.
Dus ja, "Cannabis?", "Kurkuma?", "Bier...?" dat zou best kunnen werken, maar dan moet de héle levenstijl overboord gegooid worden om plaats te maken voor de 'Nieuwe Levensstijl'. En je moet wel héél goedgelovig zijn, om te kúnnen geloven dat dit omgooien op korte termijn plaats gaat vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten