maandag 28 december 2015

Loslaten

Deze ochtend staat een gesprek met mijn behandelend arts op de planning. Vanmiddag krijg ik weer eens een hormooncontainer ingespoten voor de komende 6 maanden. Ik ga nu een periode in van controle. En dat is best een beetje eng. Wat is geweest moet ik loslaten. En dat schept weer nieuwe mogelijkheden ook al weet je nog niet welke nieuwe mogelijkheden er gaan komen.
Niet de hormoonkuur, de chemokuur, de bestralingen waren eng want die geven een gevoel van onder controle hebben. Maar nu, nu wordt het onzeker. Vanaf nu ben ik afhankelijk van een 3 maandelijkse controle. En elke keer is het dan afwachten wat de stand van zaken is. Want vroeg of laat, komt het zaakje weer tot leven. Met het zaakje bedoel ik de Tumor, niet MIJN zaakje. Dat blijft wel doorslapen, dat ding. Daar kan ik een muur mee slopen en het slaapt gewoon door. Bij wijze van spreken dan he. Ik kan er niet echt een muur mee slopen. Dat zou eruitzien...




Maar goed. Mijn tumor dus. Als het goed is, slaaptie wel een paar jaar door. Hopelijk gaatie in een coma. Wat mij betreft maggie. En als het kon viet ik een hamer en sloeg'm zó de kop in. Maar ja, dat gaat nu weer niet. De tumor heeft geen kop. En nu hoop ik dus dat  de hormoonkuur (die blijft doorgaan als ik dat wil), de chemo en de bestralingen die tumor helemaal van het padje hebben geslagen. Zó  hard, dattie niet weet dat 't een tumor is. Wie weet denktie dattie een kip is. Krijg ik elke dag een ei in m'n prostaat en pies dat er maar eens uit. Plop! Daar gaat een ei! Tegen de muur.... :p Of misschien denktie wel dattie een zwangere olifant is..... Ohoo......




Gelukkig denken wij de komende tijd in jaren en niet in maanden. Helaas, kan ik niet zover vooruit plannen. Als ik er over nadenk, kan ik 1 week en misschien zelfs 2 à 3 weken vooruit plannen, mèt beeld. Verder dan dat, gaat niet lukken. Dan heb ik er geen beeld bij. En ja, ik ben nu eenmaal nog steeds technisch gezien een kerel. Zo voel ik me althans. Die hormoonkuur moet nog een staartje krijgen denk ik. Opvliegers heb ik al. Oja, beeldvorming.


Een kerel is visueel ingesteld. Daarom ziet de wereld eruit zoals die er nu uitziet. Mannen zijn visionairs. Tenminste..... een aantal onder ons. Die weten de woorden van een vrouw in beeld om te zetten. Soms lukt dat niet, maar gelukkig, dat ligt niet aan de vrouw, maar aan die kerel die 'het' niet gesnapt heeft. Niet vragen wat 'het' is. anders komt er een eenzijdige discussie op gang waar je, als kerel toch niks van snapt. Laat maar dus zo.




Oja, ik had het over loslaten. Wat was, is geweest en wat nú komt, wordt héél snel is geweest. Wij leven dus meer in het verleden dan in het nu. In de toekomst leven kan ook, maar dan ben je ánders. Dan wil en kan niemand kontakt met je maken. Je wordt dan een wazig figuur. 




Wat de toekomst mij brengen gaat, ik zou het niet weten.
Wil ik die toekomst? Ik zou het niet weten. Vond de toekomst die ik een jaar gelden had wel leuk. Maar dat is verleden tijd.
Sta ik open voor de nieuwe toekomst? Ik denk het wel. Eigenlijk heb ik ook nu geen keuze. Wat komt, dat komt. En wat gaat komen kan je sturen en bijsturen en daarmee bepaal je mede wat er verder gaat komen. Wat dat betreft kan ik verder dan 1 week kijken, met beeld.


Maar nu eerst, naar het ziekenhuis voor het gesprek met de behandelend arts! ;)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten