2015

2015 is een turbulent jaar geweest. Dit jaar is als een flits voorbij geraast. Of juist niet. Hoe dan ook, 2015 is als in een waas aan mij voorbijgegaan.

Met volle en goede moed begonnen werd het ras een jaar van vallen en opstaan. Zaken als: Prostaatkanker, PSA waarde, agressiviteit, tumor, diagnose, uitzaaiing, botpunctie, wachten, chemo, hormoonkuur, bestraling, route 66, route 54, urologie, oncologie, radiotherapie, lotgenoten, WIA, Poortwachter, salaris, arbeidsongeschikt, KWF, kanker.nl, UWV, ARBO, HR vliegen je om de oren en verwacht wordt dat je op korte termijn van de hoed en de rand weet. Aan betweters en paniekvoetbal doe ik niet. Ik volg de bekende paden. Paden waarvan is gebleken dat het goede resultaat oplevert. In mijn specifieke geval betekent dit: Een combinatie Hormoonkuur met Chemokuur, gevolgd door Bestraling. Tegen de kerst (op 24 december) ben ik klaar en kan ik achteroverhangen, stoel op de 2 achterste poten. Voor wat betreft de behandeling althans. Ik ben dan wel, zoals het er naar uitziet, niet meer te genezen, maar dat wil niet zeggen dat ik dan op m'n achterste moet blijven zitten. Nee, ik wil weer werken, ik wil weer actief bezig zijn: privé, zakelijk en sportief.. Terug op het oude nivo zal niet meer lukken, maar die 100 procent moet toch om te zetten zijn naar 80 procent. Lijkt mij :)


Ik zie heel 2015 als een ritje in de Intercity. Je weet wel, zo'n gele trein die van stad naar stad door het land dendert. Je zit achter het raam en kijkt in de verte. Het landschap glijdt rustig langs je heen. Maar, hoe dichterbij je kijkt, deste sneller lijkt de rit te gaan. Wat je ziet is een vage streep. En zo zie ik 2015. Als een vage streep, waarin het ontdekken van de prostaatkanker, de analyse, de behandelingen in rap tempo voorbij trekken. Achteraf gezien dan. In werkelijkheid voelde het verstrijken van de dagen aan als een zwempartij in warme stroop. Het is inmiddels bijna Kerst. Morgen krijg ik de laatste bestraling. Het vervolg zal er een zijn van controle en bewaking. En ik mag hopen, tot in lengte der jaren. *ahum*....dat was nogeens oud-nederlands: In lengte der jaren....oftewel: Kei-lang! Maar dan niet in een Intercity, maar in een boemeltrein. Van Januari naar Juni, dan naar September en uiteindelijk weer December. Tuuttuuuuuuut! :p