De pijn in botten en gewrichten nam geleidelijk aan hun plek in op de achtergrond en verdween op den duur stilletjes via de achterdeur.
Een dip in het afweersysteem. Is dat erg? Ja, nu weet ook ik dat dat erg is/kan zijn. Vanaf NU ga ik me dat tenminste beseffen. En die dip is voornamelijk afhankelijk van de conditie van je fysiek gestel. Vanaf NU ook, besef ik dat hygiene een onderwerp is dat op plaats 1 thuishoort in de dagelijkse handelingen tijdens chemo. Vond ik het eerst maar een wat obsessief gedoe (telkens maar weer je handen wassen, mond spoelen, waar ga ik wel heen om te socializen en waar niet etc etc). Nu merk ik. dat wanneer je weerstand minimaal is, je vatbaar bent voor de 'normaalste' ziektekiemen die er maar zijn. En verkoudheid is daar 1 van.
Een van de grootste bacteriehaarden in het menselijk lichaam is..... je mond. Ikzelf kreeg te maken met wondjes in de onderlip. Pijnlijk, maar dan van een categorie 'Lastig'. Niet het soort pijn waarvan je, al kronkelend en kreunend, op de vloer bij een of andere kruidenier moet verpozen. Het is een soort pijn waardoor je met je tong telkens weer over de wondjes gaat. Misschien gaat daar ook een helende werking van uit. En nee, de dames onder ons met behoefte aan een helende tong kunnen niet zomaar gebruik maken van mijn tong. Uhh..
Het 'weerpraatje'.
Week 2 begon met een verkoudheidje, later gaat dit verkoudheidje uitgroeien tot een volwassen vorm van verkoudheid (incl. pijn in de klieren ergens achterin de neus). Daarbij komt dan ook nog eens zogenaamde 'grieppijn'.
Haaruitval komt zo tegen het einde van week 2 om de hoek kijken. Het viel bij mij op toen ik, tijdens het douchen wat schaamhaar op mijn vingertoppen zag. Ik dacht: 'Schaamhaar?' Ik plukte nog eens en ja hoor, dus daar begon het bij mij, voorzover ik het kan zien. Want ik milimeter mijn kop als jaren dus daar gaat het niet zichtbaar opvallen. Wel voelbaar. Terugdenkend, herinner ik mij dat het nachtelijk briesje door het slaapkamerraam plots rechtstreeks op mijn hersenpan voelbaar is. Daar waar datzelfde briesje eerst werd afgeremd door mijn prachtig gemillimeterde haardos, daar woei het dus knalhard tegen mijn schedel. Maar in de spiegel kijkend was er niks merkbaars te konstateren. Ja, nu ik goed kijk.... zie ik dat het dunner wordt, die gemillimeterde haardos van mij.
Wanneer de trend zich doorzet, wordt week 3 er een van herstel. Ik verwacht geen problemen, dat deed ik de 1e twee weken ook al niet :p We gaan het zien!
Ter info: De chemo is op een woensdag begonnen en derhalve gaan mijn chemoweken dan ook van woensdag tot woensdag.
😷😷😷😨 oppassen dan!
BeantwoordenVerwijderen