Chemo 2, week 2 (Wo/Do)

Zoals verwacht start week 2 met een flinke dip in het weerstandsmechanisme. Pittig eten is aan mij niet besteed. Hoewel het smaakvermogen er anders over oordeelt. Mijn tong echter, zegt niet meer doen! Want het doet verrekkes zeer! Deze week ook slaat de vermoeidheid geregeld en onverwachts toe. Dan moet ik even de oogjes toe doen. Meestal op zolder, onder de zonnebank, want mijn digitale werkplek is daar. Nee, mijn digitale werkplek is niet onder de zonnebank, maar onder de zonnebank ligt een bedje. En op dát bedje ga ik even rusten. Dat is goed voor mij. En wat goed voor mij is, is goed voor mijn directe omgeving :p Dan doe ik even niks voor Defensie, dan gaat deze jongen zich te ruste leggen. Meestal voor 1 uurtje of soms zelfs 2 uurtjes :)

Hoewel het smaakvermogen het af laat weten, zorg ik ervoor dat ik goed eet. Was het in het begin van de kuur op de reguliere tijden, nu eet ik de hele dag door. Ik verdeel mijn totale voeding over de dag. Dat is beter voor mij. Anders loop ik de kans op, hoe zal ik het noemen, chronische misselijkheid. Ik werd om 2 redenen misselijk:

1. Ik eet teveel, dan rol ik bijna van de bank met een buik van hier tot aan de tv
2. Ik eet te weinig, dat resulteert in een hol, leeg, misselijkmakend gevoel in de maag.       

De oplossing heet: Doseren, do-se-ren. Net als tijdens de koers. Komt die ervaring ook weer van pas. Het is een kwestie van goed naar je lichaam luisteren en het lichaam voeden wanneer het lichaam er om vraagt. Net zoiets als ikzelf, wanneer ik met Anja naar de stad ga. Om te shoppen ofzo. Wanneer ik dan niet op tijd ga eten of drinken, verander ik in een vervelend, al kalend mannetje en ga macho gedrag vertonen. En dat komt door een gebrek aan voeding! Dat is bij deze wetenschappelijk, proefondervindelijk en waarschijnlijk ook klinisch,  bewezen. Net als bij de tandpasta reclame is het nut van de kreet 'klinisch bewijs' mij volstrekt onduidelijk maar allez, het staat goed toch? :)

Vannacht, Do/Vr, stond ik om 01:00 op met een vervelend gevoel. Brak en een soort van konstante pijn ergens in het hele lijf. Heb toen wat gepiest, bijgedronken en.....1 paracetemolletje tot me genomen. En zie, ik slaap in ene door van 01:30 tot 05:00. Ik heb me deze ochtend nog, voorgenomen, elke keer voor het slapen gaan, 1 paracetemol in te nemen.
We gaan zien of dit een verstandig besluit is geweest. Zoja: *schouderklopje*. Zonee: *kopstoot(je)*!

Wordt vervolgd....